Friedrich Matz


Friedrich Matz (ur. 15 sierpnia 1890 w Lubece; zm. 3 sierpnia 1974 w Marburgu) – niemiecki archeolog klasyczny. (wyznanie ewangelickie)

Genealogia


Ojciec Carl (1847–1920), kupiec w Lubece, syn lekarza Carla Gottlieba i Mathilde Krüger; matka Louise (1857–1938), córka prawnika Augusta Georga Ludwiga Meyera (1829–70) i Louise Strodtbeck; – ożenił się w 1921 z Rose (1891–1978), córką generała Alberta Müllera (1856–1921) i Gustave Emilie Sidonie Götte; miał syna i córkę.

Życiorys


Friedrich Matz studiował w 1909 r. w Tybindze, od 1910 r. w Getyndze, gdzie w 1913 r. doktoryzował się. W 1914 r. zdał egzamin państwowy dla nauczycieli filologii klasycznej w szkołach wyższych. W 1914 r. otrzymał stypendium podróżne z Cesarskiego Niemieckiego Instytutu Archeologicznego (Kaiserlich Deutsches Archäologisches Institut), z którego jednak nie mógł skorzystać, gdyż wybuchła I wojna światowa i musiał odbywać służbę zastępczą w gimnazjum Katharineum w Lubece, którego wcześniej był też uczniem. Od 1916 r. był nauczycielem w Berlinie i od 1921 r. nauczycielem mianowanym w Freienwalde/Oder i Berlinie. W 1925 r. zrezygnował z pracy w szkolnictwie i został współpracownikiem Niemieckiego Instytutu Archeologicznego (Deutsches Archäologischesn Institut) w Rzymie. Zajmował się tam drugim wydaniem katalogu tamtejszej biblioteki. W 1928 r. habilitował się w Berlinie, w następnym roku został asystentem Gerharta Rodenwaldta (1886–1945) w Centralnej Dyrekcji Niemieckiego Instytutu Archeologicznego w Berlinie. Od 1934 r. kierował jako profesor Katedrą Archeologii Klasycznej w Münster. Podobną funkcję wykonywał od 1941 r. na uniwersytecie w Marburgu. W roku akademickim 1947/48 był pierwszym po II wojnie światowej rektorem uniwersytetu w Marburgu. Po przejściu na emeryturę w 1958 r. zajmował się wydawaniem licznych dzieł naukowych i założył w Marburgu archiwum »Corpus der minoischen und mykenischen Siegel« zajmujące się dokumentowaniem rozproszonych minojskich i mykeńskich pieczęci po różnych muzeach Europy i Ameryki.

Friedrich Matz razem z Guido Kaschnitzem von Weinbergiem uważany jest za prekursora badania strukturalnego w obszarze archeologii i historii sztuki. W swoich badaniach zajmował się głównie kulturą hellenistyczno-rzymską i kreteńsko-mykeńską oraz badaniem sarkofagów. Znaczną część jego pism stanowią wyczerpujące i krytyczne recenzje. Dzięki talentowi organizacyjnemu dopomógł niemieckiej archeologii osiągnąć znowu wysoki poziom. Matz był wydawcą pisma fachowego o światowej renomie »Gnomon. Kritische Zeitschrift für die gesamte klassische Altertumswissenschaft« oraz wydawał »Archaeologia Homerica«, »Corpus der minoischen und mykenischen Siegel«, »Die antiken Sarkophagreliefs«.

Dzieła (wybór)


  • Die frühkretischen Siegel : eine Untersuchung über das Werden des minoischen Stiles, 1928.
  • Die Lauersforter Phalerae, 1932.
  • Die griechische Kunst, 1939.
  • Arge und Opis, 1948.
  • Geschichte der griechischen Kunst, 1949–50.
  • Forschungen auf Kreta : 1942, 1951.
  • Kreta, Mykene, Troja : die minoische und die homerische Welt, 1957.
  • Göttererscheinung und Kultbild im minoischen Kreta, 1958.
  • Strukturforschung und Archäologie, 1964.
  • Corpus der minoischen und mykenischen Siegel, 1966–74.

Literatura


  • Andreas E. Furtwängler: Friedrich Matz w Neue Deutsche Biographie (NDB). Tom 16, Duncker & Humblot, Berlin 1990, ISBN 3-428-00197-4, s. 419.