Franz Skarbina
Franz Skarbina (ur. 24 lutego 1849 w Berlinie; zm. 18 maja 1910 w Berlinie) – niemiecki malarz impresjonista, rysownik, grafik i ilustrator.
Genealogia ↑
- Ojciec : Nikolaus, złotnik z Zagrzebia.
- Matka : Henriette Eleonore Kayser, córka malarza.
Życiorys ↑
Franz Skarbina studiował w latach 1865–69 w Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie. Przez kolejne dwa lata był nauczycielem w domu hrabiny Perponcher. W 1871 podróżował do Drezna, Wiednia, Wenecji, Monachium i Merano. W 1877 odbył kolejną podróż, która prowadziła do Holandii, Belgii i Paryża, gdzie pod wpływem francuskich impresjonistów zaczął malować sceny z wielkomiejskiego życia, lokali i teatru.
W 1878 został nauczycielem pomocniczym w Akademii w Berlinie, a od 1881 uczył rysunku anatomicznego w tamtejszej placówce Unterrichtsanstalt des Kunstgewerbemuseums. Od 1882 ponownie mieszkał w Paryżu, gdzie w następnym roku brał udział w wystawie Salonu Paryskiego. W 1888 został profesorem zwyczajnym w Akademii Sztuk Pięknych w Berlinie. W następnym roku brał udział w jubileuszowej wystawie z okazji 100-lecia rewolucji francuskiej. Razem z Walterem Leistikowem (1865–1908), Ludwigiem Hofmannem (1861–1945) i Maxem Liebermannem (1847–1935) założył grupę „Vereinigung der XI” (Zrzeszenie jedenastu). Grupa ta zorganizowała wystawę prac Edvarda Muncha (1863–1944), która wywołała skandal. Z powodu różnicy poglądów z Antonem von Wernerem (1843–1915) zrezygnował w 1893 z pracy w Akademii. Od 1895 współpracował z czasopismem Pan, które założył Otto Julius Bierbaum (1865–1910) wspólnie z Juliusem Meierem-Graefe (1867–1935). W 1898 należał do założycieli Secesji Berlińskiej, a od 1902 ponownie brał udział w wystawach organizowanych przez Akademię Sztuk Pięknych w Berlinie, której był członkiem od 1893, a w 1904 został członkiem jej senatu. Kolejny rok przyniósł mu złoty medal podczas wystawy w Berlinie.
Franz Skarbina zmarł 18 maja 1910 w swoim atelier w Berlinie i został pochowany na cmentarzu Alten Friedhof der St.-Jacobi-Kirchengemeinde w Berlinie-Neukölln.
Dzieła (wybór) ↑
- Hôtel de Rome, 1872.
- Za placem Nollendorfplatz, 1885.
- Przebudzenie w zakładzie anatomii, 1878.
- Francuskie święto narodowe 14 lipca w Paryżu, 1886.
- Jesienne drzewa w parku.
- Służący i dziewki w modlitwie przed krucyfiksem, 1890.
- W belgijskiej karczmie, 1891.
- Dzieci islandzkiego rybaka, 1892.
- Zimowy spacer, 1895.
- Czeski kościół w Berlinie, 1904.
- Stara kobieta przy piecu, 1907.
- Rynek Żandarmerii (Gendarmenmarkt) w Berlinie, 1910.
Literatura ↑
- Margrit Bröhan: Franz Skarbina. Ars Nicolai, Berlin 1995, ISBN 3-89479-057-1.
Linki ↑
- Gerhild H. M. Komander: Skarbina, Franz w diegeschichteberlins.de.
- Prace Franza Skarbiny i o nim w Deutsche Digitale Bibliothek.