Wolfgang Fortner

Wolfgang Fortner (ur. 12 października 1907 w Lipsku; zm. 5 września 1987 w Heidelbergu) był niemieckim kompozytorem, nauczycielem kompozycji i dyrygentem.

Wolfgang Fortner.

Życiorys ↑

Wolfgang Fortner miał wcześnie kontakt z muzyką, gdyż jego rodzice byli śpiewakami. Po ukończeniu szkoły ludowej i gimnazjum rozpoczął w 1927 r. studia w Konserwatorium Lipskim, gdzie uczył się kompozycji u Hermanna Grabnera i gry na organach u Karla Straube. Na uniwersytecie w Lipsku studiował także filozofię u Hansa Driescha, germanistykę u Hermanna Augusta Korffa (1882–1963) i muzykologię u Theodora Kroyera (1873–1945). Premiery jego kompozycji Vier Marianischen Antiphonen (1928) i 1. Streichquartett (1929) uczyniły go szybko znanym. W Berlinie spotkał Arnolda Schönberga i napisał pracę egzaminacyjną o muzyce kameralnej Paula Hindemitha.

W 1931 r. zdał egzamin państwowy dla nauczycieli, po czym pracował jako docent kompozycji i teorii muzyki w Ewangelickim Instytucie Muzyki Kościelnej (niem. Evangelische Kirchenmusikalische Institut Heidelberg). Tam zaczęły się ataki na niego jako »bolszewika kulturowego«.

W 1935 r. Wolfgang Fortner założył Heidelberską Orkiestrę Kameralną (niem. Heidelberger Kammerorchester), z którą oprócz muzyki dawnych mistrzów grał muzykę nową napisaną przez siebie i innych jemu współczesnych. Z orkiestrą odbył liczne podróże koncertowe, od Skandynawii przez Holandię po Grecję, koncertując dla żołnierzy Wehrmachtu. W okresie nacjonalizmu kierował do 1939 r. orkiestrą Hitlerjugend Bannorchester Heidelberg i od stycznia 1940 r. był członkiem NSDAP. W 1940 r. powołany został do służby wojskowej i w tym samym roku wydał Heidelberger Liederbuch für den genesenden Soldaten.

Po zakończeniu wojny wokół Fortnera skupiła się grupa studentów interesująca się muzyką nową. W 1948 r. zaliczał się do założycieli Darmsztadzkich Międzynarodowych Letnich Kursów Nowej Muzyki (niem. Kranichsteiner (później Darmstädter) Ferienkurse für Neue Musik), w ramach których sam też uczył. W 1954 r. został profesorem kompozycji w Akademii Muzycznej (niem. Nordwestdeutsche Musikakademie Detmold) w Detmold, a od 1957 r. do emerytury w 1973 r. pracował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej (niem. Staatliche Hochschule für Musik) we Fryburgu Bryzgowijskim.

Od 1950 r. należał do ciała doradczego Gesellschaft für musikalische Aufführungs- und mechanische Vervielfältigungsrechte (GEMA), w 1955 r. został członkiem Akademii Sztuki w Berlinie, w 1956 r. przyjęto go do Bawarskiej Akademii Sztuki w Monachium. Od 1957 do 1971 r. był prezydentem Deutsche Sektion der Internationalen Gesellschaft für Neue Musik (IGNM). W latach 1964–1978 Wolfgang Fortner kierował organizowanymi przez Karla Amadeusa Hartmanna koncertami Musica viva w Monachium.

Jego uczniem był m.in. Hans Werner Henze.

Literatura ↑

Linki ↑