Ferdinand Wolf

Ferdinand Wolf (ur. 8 grudnia 1796 r. w Wiedniu; zm. 18 lutego 1866 r. tamże) - austriacki historyk literatury i romanista. (wyznania katolickiego ?).

Genealogia ↑

Ożenił się z córką doktora prawa Josefa Schwamberge z Grazu; miał syna Adolfa (1826-1875 i córkę Hedwig (1831-1894).

Życiorys ↑

Wolf uczęszczał do gimnazjum w Wiedniu. Kiedy rodzice przenieśli się do Grazu kontynuował naukę w tamtejszym gimnazjum, po czym studiował filozofię i prawoznawstwo na uniwersytecie w Grazu. Wrócił do rodzinnego miasta, aby rozpocząć studiowanie historii literatury i języka francuskiego, włoskiego i hiszpańskiego. Miał podjąć karierę prawniczą, ale podobnie jak inny wybitny romanista, Heinrich Friedrich von Diez, wybrał drogę naukowej działalności. Po ukończeniu studiów otrzymał w 1819 r. niepłatną posadę skryptora w cesarskiej bibliotece dworskiej, której prefektem był hrabia Ossoliński. W tym czasie był pełen podziwu dla powstania Niemców przeciw okupacji francuskiej w czasach napoleońskich. Nie znajdował słów uznania dla Uhlanda, Herdera, Jacoba Grimma, Tiecka i wielu innych, którzy byli dla niego skarbem narodu i świadczyli o jego samoświadomości, sile i wartości. W 1853 r. awansował na kustosza biblioteki. Następcą na tym stanowisku został jego syn, Adolf.



O ogromnej pracy Ferdinanda Wolfa świadczyć może bibliografia jego pism autorstwa Adolfa Mussafiego, obejmująca lata 1821-1866), która wydrukowana została na 20 stronach. Do tego dochodzą niepublikowane prace Kleinere Schriften von Ferdinand Wolf (1890), które zebrał Edmund Max Stengel. Wolf w pierwszej kolejności był historykiem literatury, a potem dopiero lingwistą. Pisał na temat literatury portugalskiej hiszpańskiej, włoskiej i brazylijskiej. Interesował się literaturą starofrancuską i prowansalską. Jako jeden z pierwszych popierał badanie literatury francuskiego średniowiecza i w 1833 r. opublikował rozprawę Über die neuesten Leistungen der Franzosen für die Herausgabe ihrer Nationalheldengedichte. Brał udział razem z Erschem i Gruberem w wydaniu Allgemeine Encyclopädie der Wissenschaften und Künste oraz udzielał się przy Conversations-Lexikon – Conversations-Lexicon oder kurzgefasstes Handwörterbuch für die in der gesellschaftlichen Unterhaltung aus den Wissenschaften und Künsten vorkommenden Gegenstände mit beständiger Rücksicht auf die Ereignisse der älteren und neueren Zeit (Brockhaus Enzyklopädie).

W 1846 r. uniwersytet w Getyndze nadał mu tytuł doctora honoris causa. W 1847 roku udzielał się znacząco przy zakładaniu Akademii Nauk w Wiedniu i przez pewien czas kierował nią jako sekretarz. Od 26 kwietnia 1860 r. był członkiem korespondencyjnym Pruskiej Akademii Nauk.

Ferdinand Wolf zmarł krótko po swoich 69 urodzinach w Wiedniu.

Dzieła (wybór) ↑

  • Über die neuesten Leistungen der Franzosen für die Herausgabe ihrer National-Heldengedichte insbesondere aus dem fränkisch-karolingischen Sagenkreise , 1833.
  • Floresta de rimas modernas castellanas, 2 tomy, 1837.
  • Über die Lais, Sequenzen und Leiche, 1841.
  • Ueber den Hofnarren Kaiser Karl's V., genannt El Conde Don Frances de Zúñiga, und seine Chronik, 1850.
  • Über eine Sammlung spanischer Romanzen in fliegenden Blättern auf der Universitätsbibliothek zu Prag, 1850.
  • Ueber die Frage: In welchen Kreisen sind die jetzt so genannten Volksballaden entstanden?, 1856.
  • Proben portugiesischer und catalanischer Volksromanzen , 1856.
  • Studien zur Geschichte der spanischen und portugiesischen Nationalliteratur, 1859.
  • Le roman de Renart le Contrefait , 1861.
  • Le Brésil littéraire, 1863.
  • Über einige altfranzösische Doctrinen und Allegorien von der Minne, nach Handschriften der K. K. Hofbibliothek , 1864.
  • Ein Beitrag zur Rechts-Symbolik aus spanischen Quellen , 1865.

Literatura ↑

  • Rudolf Beer: Wolf, Ferdinand. W: Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Tom 43, Duncker & Humblot, Leipzig 1898, s. 729-737.

Linki ↑

Autor: Roman Penkała