Erwin Rohde
Erwin Rohde (ur. 9 października 1845 w Hamburgu; zm. 11 stycznia 1898 w Neuenheim koło Heidelbergu) – niemiecki filolog klasyczny. (wyznanie ewangelickie)
Genealogia
- Ojciec : Adolph (1813–66), dr med., lekarz w Hamburgu.
- Matka : Bertha Schleiden (1813–83).
- Ożenił się : z Valentine z domu Framm (1859–1901).
- Dzieci : 2 synów (1 wcześnie zmarł) i 2 córki m.in. Bertha (1878–1902, poślubiła profesora geografii Alfreda Hettnera (1859–1941)).
Życiorys
Erwin Rohde studiował od 1865 filologię klasyczną na uniwersytetach w Bonn, Lipsku i Kilonii, gdzie promował się 9 marca 1869 u Otto Ribbecka (1827–1898). Podczas studiów w Lipsku zaprzyjaźnił się z Fryderykiem Nietzsche (1844–1900). Po habilitacji w 1870 w Kilonii został tam Privatdozentem, a w 1872 profesorem nadzwyczajnym filologii klasycznej. Od 1876 pracował jako profesor zwyczajny na uniwersytecie w Jenie, w latach 1878–86 w Tybindze, w 1886 przez semestr letni w Lipsku i od semestru zimowego tegoż roku na uniwersytecie w Heidelbergu, którego był prorektorem w roku akademickim 1894/95.
Chociaż przyjaźń z Nietzsche trwała tylko rok (1866/67), to jeszcze podczas działalności w Kolonii poparł w piśmie polemicznym Afterphilologie jego tezy zawarte w Die Geburt der Tragödie aus dem Geiste der Musik (Narodziny tragedii z ducha muzyki), które ostro było atakowane przez Ulricha von Wilamowitz-Moellendorffa (1848–1931). Rohde odrzucał filozofię i styl Nietzschego, a w Also sprach Zarathustra widział zwiastun obłędu. Pomimo że pomysł założenia Archiwum Nietzschego (Nietzsche-Archiv) uważał za „głupi”, to wspierał w tym zamiarze siostrę filozofa Elisabeth Förster-Nietzsche (1846–1935). Dzięki Fryderykowi Nietzsche poznał Franza Overbecka (1837–1905), z którym przyjaźnił się do śmierci.
W często wydawanych pismach Erwin Rohde propagował znajomość literatury antycznej i historii religii. W nawiązaniu do współczesnej powieści i poezji badał historię powieści antycznej, której początek widział w hellenistycznej erotyce i dekadencji klasycznego antyku. W historyczno-religijnym piśmie pt. Psyche próbowało, nawiązując do Homera, Dionizosa i Platona, zrozumieć powstanie, nieśmiertelność i boskość duszy.
Dzieła (wybór)
- De Julii Pollucis in Apparatu scaenico enarrando fontibus. G. Engelmann, Leipzig 1870.
- Afterphilologie. Zur Beleuchtung des von dem Dr. phil. Ulrich von Wilamowitz-Möllendorff herausgegebenen Pamphlets: „Zukunftsphilologie!“. Sendschreiben eines Philologen an Richard Wagner. Fritsch, Leipzig 1872.
- Der griechische Roman und seine Vorläufer. Breitkopf & Härtel, Leipzig 1876.
- Psyche. Seelencult und Unsterblichkeitsglaube der Griechen. Mohr, Freiburg im Breisgau 1890–1894.
- Kleine Schriften. 2 tomy, Mohr, Tübingen 1901.
- Friedrich Nietzsches Briefwechsel mit Erwin Rohde. Herausgegeben von Elisabeth Förster-Nietzsche und Fritz Schöll. Berlin 1902.
Literatura
- Otto Crusius: Erwin Rohde. Ein biographischer Versuch. Mohr, Tübingen 1902, online.
- Fritz Schöll: Erwin Rohde w Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Tom 53, Duncker & Humblot, Leipzig 1907, s. 426–440, online.
- Hubert Cancik: Erwin Rohde w Neue Deutsche Biographie (NDB). Tom 21, Duncker & Humblot, Berlin 2003, ISBN 3-428-11202-4, s. 761. online.
Linki
- Pisma Erwina Rohde i o nim w Deutsche Digitale Bibliothek.