Ernst Wilhelm Hengstenberg


Ernst Wilhelm Hengstenberg (ur. 20 października 1802 we Fröndenberg/Ruhr; zm. 28 maja 1869 w Berlinie) – niemiecki teolog luterański i działacz kościelny.

Hengstenberg, Ernst Wilhelm
Ernst Wilhelm Hengstenberg.
Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia


Ojciec Karl (1770–1834), pastor ewangelicko-reformowany we Fröndenbergu, potem superintendent w Wetter/Ruhr; matka Wilhelmine Bergh; bracia Karl (1806–92), superintendent w Wetter/Ruhr, Eduard (1819–61), superintendent w Berlinie; – ożenił się w Radensleben w 1829 z Therese z domu von Quast (1812–61); dzieci 2 synów i 2 córki.

Życiorys


Początkowo Hengstenberga uczył ojciec. Od 11 roku życia uczył go języka francuskiego, od 12 łaciny, od 13 greki i 15 języka hebrajskiego. Ernst Wilhelm Hengstenberg studiował od 1819 r. w Bonn teologię, filologię klasyczną i orientalną. Słuchał tam wykładów z historii Kościoła Johanna Karla Ludwiga Gieselera (1793–1854). Wychodząc z założenia, żeby poznać Pismo Święte trzeba znać języki orientalne, uczył się języków hebrajskiego, chaldejskiego, perskiego i arabskiego u Georga Wilhelma Friedricha Freytaga (1788–1861). 3 sierpnia 1822 r. otrzymał nagrodę za tłumaczenie 7 staroarabskich kasyd. Jego tłumaczenie zyskało uznanie nie tylko w Niemczech, lecz także wysoko je cenił znany ówczesny orientalista francuski Antoine-Isaac Silvestre de Sacy (1758–1838). Na podstawie tej pracy doktoryzował się 18 stycznia 1823 roku. Z zapałem studiował też filozofię arystotelesowską u Christiana Augusta Brandisa (1790–1867), co zaowocowało w 1824 r. niemieckim tłumaczeniem metafizyki Arystotelesa wydanej pt. Aristoteles' Metaphysik, übersetzt von E. W. H. Mit Anmerkungen und Abhandlungen von C. A. Brandis. Głównym celem Hengstenberga była jednak teologia, co spowodowało, że odrzucił oferowane mu przez rząd pruski dwuletnie stypendium na naukę języków orientalnych w Paryżu.

W 1824 r. przebywał w Bazylei u przyszłego profesora teologii Johanna Jakoba Stähelina (1797–1875), który chciał doskonalić się w językach orientalnych. Mając w Bazylei wiele wolnego czasu nadrabiał zaległości z teologii. W październiku 1824 r. habilitował się w Berlinie pismem De populorum Semiticorum intima cognatione quoad sermonem, ingenium, religionem et poesin i został Privatdozentem języków orientalnych oraz prowadził wykłady o prorokach „mniejszych” na tamtejszym uniwersytecie. W 1825 r. uzyskał licencjat z teologii. 21 stycznia 1826 r. mianowany został profesorem nadzwyczajnym, a 20 października 1828 profesorem zwyczajnym Starego Testamentu. Do grona jego uczniów należał Carl Friedrich Keil (1807–1888) i Bruno Bauer (1809–1882).

W 1927 r.założył czasopismo Evangelische Kirchenzeitung, które stało się czołowym organem kierunku restauracyjno-reakcyjnego i zyskało wielkie wpływy zwłaszcza za panowania Fryderyka Wilhelma IV (1795–1861). Czasopismo to zapoczątkowało dziennikarstwo kościelne. W ścisłej współpracy z Friedrichem Juliusem Stahlem (1802–1861) i braćmi Ernstem Ludwigiem (1795–1877) i Leopoldem von Gerlach (1790–1861) należał do przedstawicieli ideologii połączenia władzy świeckiej i duchownej. Hengstenberg istotnie wpłynął na zwrot neopietystycznego przebudzenia chrześcijańskiego w kierunku konserwatywnym i ortodoksji luterańskiej.

Ernst Wilhelm Hengstenberg zmarł 28 maja 1869 r. po trzymiesięcznych chorobie (zapalenie opłucnej).

Dzieła (wybór)


  • Christologie des Alten Testaments und Commentar über die Messianischen Weissagungen der Propheten, 3 tomy, Berlin, 1829–1835.
  • Beiträge zur Einleitung ins Alte Testament, 3 tomy, Berlin, 1831–1839.
  • Geschichte Bileams und seine Weissagungen, 1842.
  • Kommentar über die Psalmen, 4 tomy, 1842–1847.
  • Offenbarung des heiligen Johannes, 2 tomy, 1849–1851.
  • Prediger Salomo, 1858.
  • Die Opfer der heiligen Schrift, 1859.
  • Geschichte des Reiches Gottes unter dem Alten Bunde, 2 tomy, 1869–1871.
  • Vorlesungen über die Leidensgeschichte, 1875.

Literatura


  • Otto von Ranke: „Hengstenberg, Ernst Wilhelm”. W: Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Tom 11, Duncker & Humblot, Leipzig 1880, s. 737–747.
  • Karl Kupisch: Hengstenberg, Wilhelm. W: Neue Deutsche Biographie (NDB). Tom 8, Duncker & Humblot, Berlin 1969, ISBN 3-428-00189-3, s. 522 f. (online).

Linki