Ernst Stückelberg

Ernst Stückelberg, właściwie Johann Melchior Ernst Stickelberger (ur. 21 lutego 1831 w Bazylei, zm. 14 września 1903 w Bazylei) – szwajcarski malarz. Malował portrety, sceny rodzajowe i historyczne oraz wykonał freski w kaplicy im. Wilhelma Tella nad Jeziorem Czterech Kantonów niedaleko miejscowości Sisikon w kantonie Uri. (wyznanie ewangelicko-reformowane)

Ernst Stückelberg
Ernst Stückelberg, ok. 1900.
Źródło: Wikimedia Commons

Życiorys

Ernst Stückelberg pochodził z bazylejskiej rodziny patrycjuszy. Po śmierci ojca w 1833 o jego edukację zatroszczył się wujek, architekt Melchior Berri (1801–1854). Podczas nauki w gimnazjum uczył się rysunku u Hieronymusa Hessa (1799–1850) i Ludwiga Adama Kelterborna (1811–1878). W latach 1849–50 brał lekcje malarstwa u portrecisty Johanna Friedricha Dietlera (1804-1874) w Bernie. Od 1850 r. studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Antwerpii u Gustaafa Wappersa (1803–1874), gdzie poznał Anselma Feuerbacha (1829–1880). W Antwerpii i w paryskim Luwrze kopiował dzieła dawnych mistrzów. Odbył też podróż po Szwajcarii, do Mediolanu i Tyrolu Południowego, po czym studiował od 1853 r. w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium u Moritza von Schwinda (1804–1871) i Wilhelma von Kaulbacha (1805–1874). W 1856 r. podróżował do Rzymu, gdzie przebywał do 1859 roku. W Górach Sabińskich i w Anticoli stworzył pejzaże, portrety dzieci i obrazy rodzajowe. W 1860 r. zamieszkał w Zurychu i zaprzyjaźnił się tam z Rudolfem Kollerem (1828–1905), Gottfriedem Kellerem (1819–1890), Friedrichem Theodorem Vischerem (1807–1887) i Conradem Ferdinandem Meyerem (1825–1898). Od 1862 r. żył w Bazylei, gdzie w 1866 r. poślubił Marię Elisabeth Brüstlein (1842–1927). Trzy lata później wyjechał do Monachium, gdzie poznał Franza von Lenbacha (1836–1904).

Stückelberg Ostatni rycerz z Hohenrätien rzuca się w przepaść Via Mala, 1883
Ostatni rycerz z Hohenrätien rzuca się w przepaść Via Mala, 1883.
Źródło: Wikimedia Commons

W 1871 r. kupił w Bazylei dom «Erismannshof», w którym w latach 1873–1874 namalował liczne freski. Na wystawie w Wiedniu w 1873 r. za obraz Rodzina artysty otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Franciszka Józefa. W 1877 r. wygrał konkurs na wykonanie fresków w kaplicy im. Wilhelma Tella nad Jeziorem Czterech Kantonów niedaleko miejscowości Sisikon w kantonie Uri. W 1881 r. zmienił swoje dotychczasowe nazwisko Stickelberger na Stückelberg. 24 czerwca 1883 r. kaplica została poświęcona i otrzymał tytuł doktora honoris causa uniwersytetu w Zurychu. Podczas wykonywania fresków namalował także najbardziej znany swój obraz pt. Ostatni rycerz z Hohenrätien rzuca się w przepaść Via Mala (1883, Chur, Bündner Kunstmuseum). Śmierć siostry w 1890 r. doprowadziła do kilkuletniego osłabienia jego twórczości artystycznej. W latach 1896–97 przebywał na południu Francji.

W większości obrazów historycznych nie przedstawiał wydarzeń strikte historycznych, lecz sagi i mity mające duże znaczenie dla szwajcarskiej świadomości narodowej. Granica między malarstwem historycznym a rodzajowym jest u niego płynna. Sceny rodzajowe i portrety dzieci utrzymane są w stylu Franza von Lenbacha i szkoły monachijskiej. Na zlecenie Komisji Sztuki Bazylei  namalował w 1886 r. obraz Trzęsienie ziemi w Bazylei w 1356 roku. 

Dzieła (wybór)

  • Młodzieńcza miłość, między 1865 a 1867, scena do Romea i Julii na wsi Gottfrieda Kellera.
  • Strzelanie do jabłka przez Wilhelma Tella, fresk w kaplicy Tellskapelle.
  • Skok Wilhelma Tella, fresk w kaplicy Tellskapelle.
  • Ostatni rycerz z Hohenrätien rzuca się w przepaść Via Mala, 1883, Chur, Bündner Kunstmuseum.
  • Safona, 1897, Kunsthaus, Zurych.

Linki

Autor: Roman Penkała