Ernst Kantorowicz

Ernst Hartwig Kantorowicz (ur. 3 maja 1895 w Poznaniu; zm. 9 września 1963 w Princeton) − niemiecki historyk, mediewista. Specjalizował się w historii prawa i teologii politycznej średniowiecza, a także w dziejach Niemiec w epoce Hohenstaufów. (wyznanie mojżeszowe)

Ernst Hartwig Kantorowicz
Ernst Hartwig Kantorowicz.
Źródło: Scholars at the Institute for Advanced Studies (IAS, Princeton) 

Genealogia

Ojciec Joseph, właściciel fabryki spirytualiów; matka Clara Hepner (zm. 1945); kuzynka Gertrud Kantorowicz (1876–1945), dr filozofii, historyk sztuki i poetka.

Życiorys

Ernst Kantorowicz ukończył w 1913 r. gimnazjum humanistyczne w Poznaniu, po czym studiował przez dwa semestry filozofię na uniwersytecie w Berlinie. Wybuch wojny w 1914 r. spowodował, że jako ochotnik zgłosił się do wojska. Najpierw trafił na front zachodni, do Francji, a w 1917 r. do niemieckiego Korpusu Azjatyckiego (niem. Asien-Korps lub Levante-Korpsdo) w Turcji, wspierającego Imperium Osmańskie. Po zakończeniu wojny studiował przez dwa semestry ekonomię w Monachium. W Poznaniu wstąpił do Freikorpsu i brał udział w walkach przeciw powstaniu wielkopolskiemu, w tłumieniu powstania Spartakusa (niem. Spartakusaufstand) w Berlinie i przeciw Bawarskiej Republice Rad (niem. Bayerische Räterepublik lub też Münchner Räterepublik) w Monachium. Od 1919 r. studiował kameralistykę (studia przygotowujące do pracy w kamerach) w Heidelbergu i w 1922 r. doktoryzował się pracą pt. Das Wesen der muslimischen Handwerkerverbände.

W Heidelbergu Ernst Hartwig Kantorowicz przyłączył się do kręgu skupionego wokół Stefana George, do którego należał także Friedrich Gundolf. W tym czasie napisał pierwszą książkę Kaiser Friedrich der Zweite (1927), która go szybko uczyniła sławnym. W 1930 r. został profesorem honorowym, a w 1932 profesorem zwyczajnym historii średniowiecznej i nowożytnej na uniwersytecie we Frankfurcie nad Menem. Jego karierę akademicką zakończyło przejęcie władzy przez nazistów w 1933 roku. Najpierw został urlopowany i prowadził prywatne seminarium we własnym mieszkaniu, a 1 listopada 1934 r. przeszedł na emeryturę. Pomijając pobyt w 1934 r. na uniwersytecie w Oksfordzie (Anglia), gdzie był profesorem gościnnym, przez resztę czasu mieszkał w Berlinie.

W listopadzie 1938 r. emigrował do Anglii, a stamtąd udał się do Stanów Zjednoczonych Ameryki. W 1939 r. rozpoczął działalność w Kalifornii na uniwersytecie w Berkeley, ale w 1950 r. został zwolniony, ponieważ wstrzymywał się przed złożeniem wymaganego antykomunistycznego oświadczenia lojalności. W 1951 r. powołano go do Princeton, gdzie spędził resztę życia jako członek Instytutu Badań Zaawansowanych (Institute for Advanced Study) i profesor gościnny tamtejszego uniwersytetu.

Ernst Hartwig Kantorowicz zajmował się przede wszystkim historią średniowiecznej władzy, jej teologicznymi, liturgicznymi i państwowo-prawnymi podstawami oraz formami wyrazu. Jego najbardziej znanym dziełem jest The King's Two Bodies (Dwa ciała króla, wyd. polskie 2007).

Dzieła (wybór)

  • Kaiser Friedrich der Zweite, Berlin : Bondi, 1927.
  • Die Wiederkehr gelehrter Anachorese im Mittelalter, Stuttgart : Kohlhammer, 1937.
  • Laudes regiae : a study in liturgical acclamations and mediaeval ruler worship, Berkeley [u.a.] : Univ. of Calif. Press, 1946.
  • Pro Patria Mori in medieval political thought, Berkeley, Calif., 1951.
  • The king's two bodies : a study in mediaeval political theology, Princeton, NJ : Princeton Univ. Pr., 1957.

Literatura

  • Hans Martin Schaller: Kantorowicz, Ernst w Neue Deutsche Biographie (NDB). Tom 11, Duncker & Humblot, Berlin 1977, s. 126.
  • Jerzy Strzelczyk (wydawca): Ernst Kantorowicz (1895–1963). Soziales Milieu und wissenschaftliche Relevanz. Vorträge des Symposiums am Institut für Geschichte der Adam-Mickiewicz-Universität, Poznan, 23.–24. November 1995. Poznan 1996; 2. Auflage 2000.
  • Jerzy Strzelczyk: W stulecie urodzin Ernsta Kantorowicza, "Kwartalnik Historyczny" 103 (1996), nr 1, s. 144-145.
  • Wolfgang Ernst, Cornelia Vissmann (wydawca): Geschichtskörper. Zur Aktualität von Ernst H. Kantorowicz. Fink, München 1997.

Linki