Ernst Friedrich Richter

Ernst Friedrich Eduard Richter (ur. 24 października 1808 w Großschönau koło Zittau na Górnych Łużycach; zm. 9 kwietnia 1879 w Lipsku) był kompozytorem, organistą, w latach 1868–79 kantorem chóru chłopięcego »Thomanerchor« i profesorem w Konserwatorium Lipskim, jak również dyrektorem muzycznym uniwersytetu w Lipsku. (wyznanie ewangelickie)

Ernst Friedrich Richter
Ernst Friedrich Richter.
Źródło: Wikimedia Commons

Życiorys

Ernst Friedrich Richter był synem nauczyciela i od ojca otrzymał pierwsze lekcje muzyki. Od 10 roku życia uczęszczał do gimnazjum w Żytawie (Zittau), gdzie napisał pierwsze kompozycje i dyrygował tamtejszym chórem. Po ukończeniu gimnazjum studiował od 1831 r. teologię na uniwersytecie w Lipsku, jednak wkrótce poświęcił się całkowicie muzyce. W 1843 r. został nauczycielem harmonii i kompozycji w Królewskim Konserwatorium Muzycznym (Königliches Konservatorium für Musik) w Lipsku, gdzie obok Felixa Mendelssohna-Bartholdy'ego i Roberta Schumanna był jednym z pierwszych sześciu nauczycieli tej placówki. Od 1843 do 1847 r. kierował także Lipską Akademią Śpiewaczą (Leipziger Sing-Akademie). W 1851 r. został organistą w kościele św. Piotra (Peterskirche), a potem tę samą funkcję pełnił w 1862 r. Neukirche i w 1863 r. w kościele św. Mikołaja (Nikolaikirche), gdzie przez sześć lat komponował muzykę kościelną. W 1868 r. powołano go na kantora chóru chłopięcego »Thomanerchor« jako następcę Moritza Hauptmanna.

Richter reprezentował pogląd starej teorii basu generalnego (basso continuo) i połączył ją z teorią stopni Jacoba Gottfrieda Webera w celu opisowej analizy harmonii utworu muzycznego. Wprawdzie nie odpowiadało to już wielu ówczesnym nowością harmonicznym w sztuce, ale system ten z pewnymi modyfikacjami i rozszerzeniami jest używany do dzisiaj.

Ernst Friedrich Richter skomponował 2 msze, motety, psalmy dla chóru i orkiestry, pieśni, kawałki fortepianowe i organowe, kwartety smyczkowe i pisał książki na temat teorii muzyki.

Uczniami Ernsta Friedricha Richtera byli muzykolog i twórca teorii funkcji w harmonice Hugo Riemann oraz kompozytor i pianista Hans Huber.

Dzieła (wybór)

  • Die Grundzüge der musikalischen Formen und ihre Analyse. 1852.
  • Lehrbuch der Harmonie. 1853.
  • Lehrbuch der Fuge. 1859.
  • Katechismus der Orgel. 1868.
  • Lehrbuch des einfachen und doppelten Kontrapunkts. 1872.

Literatura

Linki

Autor: Roman Penkała