Emil Reisch

Genealogia

• Ojciec: Coloman (1833–78) z Sopron (niem. Ödenburg), inwestor na Wiedeńskiej Giełdzie Papierów Wartościowych;
• Matka: Emma (1835–1909), córka Hieronymusa Scari von Cronhof (1798–1845, doktor prawa i profesor na uniwersytecie w Ołomuńcu, od 1842 w Innsbrucku) z Wälschmetz (Tyrol Południowy);
• Brat: Richard (1866–1938), dr prawa i profesor uniwersytecki;
• Żona: od 1900 Melitta z domu Müller (1880–1965);
• Dzieci: 3 synów (2 wcześnie zmarło) i 2 córki.

Życiorys

Emil Reisch uczęszczał do gimnazjum w Wiedniu, później w Sopron i ostatecznie w Innsbrucku, gdzie w 1881 roku zdał maturę. W tym samym roku zaczął studiować na uniwersytecie w Wiedniu filologię klasyczną u Wilhelma von Hartela, Emanuela Hoffmanna i Karla Schenkla oraz archeologię u Otto Benndorfa. Dzięki dysertacji pt. De musicis Graecorum certaminibus capita quattuor uzyskał w 1885 roku tytuł doktora, a w następnym roku zdał egzamin nauczycielski z zakresu nauczania języka łacińskiego i greckiego. W zimie 1885/86 był stypendystą w archeologiczno-epigraficznym seminarium Uniwersytetu Wiedeńskiego. W 1886 i 1887 jako stypendysta podróżował do Grecji, a w 1888 do Włoch.

Po habilitacji w 1889 roku z zakresu filologii klasycznej i archeologii został w następnym roku profesorem nadzwyczajnym archeologi w Innsbrucku, gdzie w 1894 roku awansował na profesora zwyczajnego. W 1898 roku został następcą Otto Benndorfa na uniwersytecie w Wiedniu, którego był dziekanem w 1910/11 i rektorem w 1916/17. Po śmierci Otto Benndorfa został w 1907 wicedyrektorem, a w 1910 dyrektorem Austriackiego Instytutu Archeologicznego (Österreichisches Archäologisches Institut). Pod kierownictwem Emila Reischa rozpoczęto w 1910 roku wykopaliska w Elidzie i w 1914 w Aigeira. Oprócz wykopalisk zagranicznych organizował wykopaliska na terenie Monarchii Austro-Węgierskiej m.in. na Pobrzeżu Austriackim i w południowych regionie Alp. W okresie po I wojnie światowej zapobiegł rozwiązaniu Austriackiego Instytutu Archeologicznego. Oprócz rozpoczętych w okresie przedwojennym wykopalisk, m.in. w Carnuntum – Petronell, Lauriacum – Enns i Virunum – Zollfeld, udało mu się ponownie podjąć wykopaliska zagraniczne m.in. w 1926 roku w Efezie.

Pierwsze prace naukowe Emila Reischa były zdeterminowane przez filologię klasyczną. Razem z Karlem Schenklem wydał tekst Obrazów Filostrata III (młodszego) i opisy dzieł sztuki Kallistratosa (1902). Wynikiem zainteresowania Emila Reischa grecką historią sztuki są pisma Alkamenes (1893), Kalamis (1906) i Nikomachos (1919). Od pracy doktorskiej zajmował się także greckim teatrem. Od 1890 roku pisał też artykuły do zapoczątkowanej przez filologa klasycznego Augusta Friedricha Pauly, a kontynuowanej przez Georg Wissowa, Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft. W 1896 roku razem z Wilhelmem Dörpfeldem opublikował swoje główne dzieło archeologiczne Das griechische Theater.

Emil Reisch przeszedł na emeryturę w 1933 roku.

Dzieła (wybór)

• De musicis Graecorum certaminibus capita quattuor ..., 1885.
• Griechische Weihgeschenke, 1890.
• Das Etruskische Museum im Vatikan, 1891.
• Die mykenische Frage, 1893.
• Meisterwerke griechischer Plastik in neuer Beleuchtung, 1895.
• Das griechische Theater, razem z Wilhelmem Dörpfeldem, 1896.
• Amphiaraos, 1898.
• Kalamis, 1906.
• Entstehung und Wandel griechischer Göttergestalten, 1909.
• Zur Geschichte der Bauten auf dem Ruinenfeld der Marienkirche, 1932.

Literatura

• Kandler, Manfred, "Reisch, Emil" w: Neue Deutsche Biographie 21 (2003), s. 383-384; URL: https://www.deutsche-biographie.de/pnd116428880.html#ndbcontent