Emanuel Kemper

Emanuel Philipp Kemper (ur. 14 czerwca 1844 r. w Lubece jako Emanuel Philipp Kempper; zm. 10 maja 1933 r. tamże) - niemiecki organista i budowniczy organów oraz założyciel firmy rodzinnej w Lubece. Firma stał się znana dzięki renowacji historycznych organów w północnych Niemczech i budowie nowych, które w tamtym czasie należały do największych na świecie. (wyznania ewangelickiego)

Emanuel Philipp Kemper
Emanuel Philipp Kemper.
Źródło: Wikimedia Commons

Życiorys

Emanuel (Philipp) Kemper

Emanuel (Philipp) Kemper był synem nauczyciela muzyki Adolfa Kempera. Po ukończeniu lubeckiej szkoły katedralnej wyuczył się zawodu cieśli. Ostatecznie nauczył się budowy organów w duńskiej firmie Marcussen & Søn. Lekcje gry na tym instrumencie pobierał u organisty Johanna Stiehla w kościele św. Jakuba w Lubece (niem. Jakobikirche) i w kościele Reformowanym (niem. Reformierte Kirche) u organisty Konrada Geibela, brata Emanuela Geibela (1815-1884). Jego własna firma została założona w 1868 roku.[1] Ponieważ przejął firmę budowniczego organów Theodora Vogta powierzono mu pieczę prawie nad wszystkimi organami w Lubece. Od 1872 do 1930 r. działał także jako organista w kościele św. Jakuba w Lubece, gdzie jego następcą został Hugo Distler (1908-1942).

Karl (Reinhold) Kemper

Jego syn Karl (Reinhold) Kemper (ur. w 1880 r. w Lubece; zm. w 1956 r. tamże) przejął w 1910 r. przedsiębiorstwo, które odtąd nazywało się Emanuel Kemper & Sohn. Karl Kemper wprowadził ponownie mechaniczną wiatrownicę rejestrową (podłużną) i został wybitnym przedstawicielem ruchu organowego.[2] Jego staranna renowacja organów w Altenbruch (1925), przy której doradcą był Hans Henny Jahnn (1894-1959) i restauracja barokowych organów w 1920 i 1930 r. dowodziły jego odpowiedzialnego obchodzenia się z historycznym materiałem. [3] Według projektu Jahnna wykonał organy w Heinrich-Hertz-Schule w Hamburgu. W 1919 r. forma została powiększona i końcem 1920 r. powstała jej filia w Prusach Wschodnich. Pojedyncze organy zostały dostarczone do Luksemburga, środkowej Nadrenii i Rzymu.

Emanuel (Magnus) Kemper

Wnuk Emanuel (Magnus) Kemper (ur. w 1910 r. w Apenrade (obecnie duńskie Aabenraa); zm. w 1978 r. w Lubece) ograniczył swoją działalność do północnych Niemiec i środkowej Nadrenii.[4] Zniszczenia po II wojnie światowej przyniosły duże zapotrzebowanie na nowe organy i remont zniszczonych. Jego renowacje są z dzisiejszej perspektywy krytycznie oceniane.[5] Po jego śmierci firma została rozwiązana i ponownie otworzona jako Lübecker Orgelbau GmbH (E. Kemper) pod kierownictwem Emanuela III Kempera (ur. w 1947 r. w Lubece).

Literatura

  • Artykuł powstał na podstawie "Emanuel Kemper", w de.wikipedia.org (online).
  • Hermann Fischer: 100 Jahre Bund deutscher Orgelbaumeister. Orgelbau-Fachverlag, Lauffen 1991, ISBN 3-921848-18-0.
  • Harald Vogel, Günter Lade, Nicola Borger-Geweloh: Orgeln in Niedersachsen. Hauschild, Bremen 1997, ISBN 3-931785-50-5.

Przypisy

  1. Fischer: 100 Jahre Bund deutscher Orgelbaumeister. 1991, s. 221.
  2. Fischer: 100 Jahre Bund deutscher Orgelbaumeister. 1991, s. 221.
  3. Vogel: Orgeln in Niedersachsen. 1995, s. 13, 221.
  4. Fischer: 100 Jahre Bund deutscher Orgelbaumeister. 1991, s. 222.
  5. Vogel: Orgeln in Niedersachsen. 1995, s. 61, 64, 278.