Karl Friedrich Eichhorn

Karl Friedrich Eichhorn (ur. 20 listopada 1781 r. w Jenie; zm. 4 lipca 1854 r. w Kolonii) - niemiecki prawnik i historyk prawa. (wyznania ewangelickiego)

Karl friedrich eichhorn
Karl Friedrich Eichhorn.
Źródło: Wikimedia Commons

 

Genealogia

Ojciec Johann Gottfried (1752-1827), teolog protestancki i orientalista; matka Susanna z domu von Müller (1756-1835); - ożenił się w Cröbern koło Lipska w 1810 r. z Luise (1789-1860), córką profesora historii w Jenie, Christopha Gottloba Heinricha (1748-1810); miał syna i córkę. /p>

Życiorys

Karl Friedrich Eichhorn od 1788 r. mieszkał w Getyndze, gdzie ukończył tamtejsze gimnazjum i na tamtejszym uniwersytecie był uczniem Johanna Stephana Püttera (1725-1807), Justusa Claprotha (1728-1805), Johanna Christopha Gatterera (1727-1799) i Augusta Ludwiga von Schlözera (1735-1809). Oprócz jurysprudencji studiował historię i nauki pomocnicze historii. Po promocji na doktora obojga praw dysertacją »De differentia inter austraegas et arbitros compromissarios« odbył podróże do Wetzlar, Ratyzbony i Wiednia, aby zapoznać się z praktyką prawniczą, a przede wszystkim procesami w Rzeszy. W 1803 r. habilitował się w Getyndze, w 1805 r. został profesorem nadzwyczajnym we Frankfurcie nad Odrą, gdzie napisał najwybitniejsze swoje dzieło »Deutsche Staats- und Rechtsgeschichte«. W 1811 r. powołano go obok Friedricha Carla von Savigny (1779-1861) na uniwersytet do Berlina. W 1813 r. wstąpił jako ochotnik do wojska i brał udział w walkach przeciw Francuzom. W 1816 r. powołano go jako profesora zwyczajnego niemieckiego i kanonicznego prawa do Getyngi. Ze względów zdrowotnych był urlopowany w 1824 r., a w 1829 r. przeszedł na emeryturę i zamieszkał w kupionym w 1824 r. majątku w Ammerhof koło Tybingi.

Po powrocie do zdrowia był od 1832 do 1833 r. profesorem na uniwersytecie w Berlinie, od 1832 r. członkiem Pruskiej Akademii Nauk, od 1833 r. członkiem Tajnego Wyższego Trybunału (niem. Geheimes Obertribunal) i w 1842 r. został odznaczony orderem Pour le Mérite. W 1847 r. ponownie zachorował i ostatnie lata życia spędzał w swojej posiadłości koło Tybingi oraz u syna Otto w Elberfeldzie i Kolonii. Po sprzedaniu majątku w Ammerhof zamieszkał w domu syna w Kolonii, gdzie zmarł 4 lipca 1854 r. na skutek udaru mózgu.

Karl Friedrich Eichhorn uważany jest za "ojca niemieckiej historii prawa". W 1808 r. w książce »Deutsche Staats- und Rechtsgeschichte« pokazał pierwszy raz czysto historyczny fundament prawa niemieckiego. Razem z przyjacielem Savigny był współzałożycielem historycznej szkoły prawa i wspólnie stworzyli w wydawanym od 1815 r. czasopiśmie Zeitschrift für geschichtliche Rechtswissenschaft pierwszy organ pracy historyczno-prawniczej.

Do grona jego uczniów należał m.in. Carl Gustav Homeyer.

Dzieła (wybór)

  • Dissertatio de differentia inter austraegas et arbitros compromissarios. 1801.
  • Deutsche Staats- und Rechtsgeschichte. 4 tomy, 1808–1823.
  • Über das geschichtliche Studium des deutschen Rechts. 1815.
  • Einleitung in das deutsche Privatrecht. 1823.
  • Über die Allodification der Lehen. 1928.
  • Grundsätze des Kirchenrechts der Katholischen und Evangelischen Religionspartei in Deutschland. 1831/33.

Literatura

  • Eichhorn, Karl Friedrich. W: Meyers Konversations-Lexikon. Tom 5, Leipzig, 1875, s.871.
  • Ferdinand Frensdorff: „Eichhorn, Karl Friedrich”. W: Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Tom 6, Duncker & Humblot, Leipzig 1877, s. 469-481.
  • Karl Siegfried Bader: „Eichhorn, Karl Friedrich”. W: Neue Deutsche Biographie (NDB). Tom 4, Duncker & Humblot, Berlin 1959, ISBN 3-428-00185-0, s. 378.
  • Friedrich Wilhelm Bautz: EICHHORN, Karl Friedrich. W: Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL). Tom 1, Bautz, Hamm 1975, s. 1478-1479.

Linki

Autor: Roman Penkała