Max Ebert

Max Willi Louis Friedrich Ebert (ur. 4 sierpnia 1879 r. w Stendal (Altmark); zm. 15 listopada 1929 r. w Berlinie) - niemiecki archeolog i prehistoryk. (wyznania ewangelickiego)

Genealogia

Ojciec Max Ludwig (1847-1881), lekarz w Stendal; matka Anna Louise Neumann (1859-1890) z Arneburga; - ożenił się w 1918 r. z Idą (ur. 1887), córką pastora Juliusa Gorge w Huy-Neinstedt; miał 2 córki.

Życiorys

Max Ebert studiował germanistykę i historię w Innsbrucku, Heidelbergu, Halle i Berlinie. Promował się pracą o stylu Heinricha Heinego (1797-1856). W latach 1906-1914 pracował jako naukowy pracownik pomocniczy w Oddziale Prahistorii Berlińskiego Muzeum Państwowego. Z ramienia muzeum brał udział w wykopaliskach w Kurlandii i południowej Rosji. W 1918 r. habilitował się w Królewcu, gdzie od 1922 r. był profesorem prahistorii i jednocześnie od 1924 r. pracował na uniwersytecie w Rydze. W latach 1927-1929 był profesorem zwyczajnym prehistorii i wczesnej historii na uniwersytecie w Berlinie jako następca Gustafa Kossinna (1858-1931).

Jego prace naukowe dotyczyły w pierwszej linii krajów bałtyckich i południowej Rosji, której rozwojowi w starożytności poświęcił obszerną pracę »Südrußland im Altertum« (1921). W roku 1925 razem z archeologiem Bruno Ehrlichem (1868-1945) odkrył resztki dużej osady wielokulturowej na polach między wsiami Pilona i Myślęcin. Max Ebert uznał Truso za nadbałtyckie, ikińsko-pruskie emporium handlowe. Metoda historyczno-archeologiczna Eberta, rozwinięta z krytyczno-antykwarycznych rozważań, przyczyniła się do powstania nauki o prehistorii w Niemczech. Jego właściwym dziełem życia jest wydanie leksykonu »Reallexikon der Vorgeschichte« (15 tomów, 1924-1932), który objął wiedzę młodej dziedziny i stanowił syntetyczne i organizacyjne dokonanie. Artykuły do leksykonu pisał także Friedrich von Duhn (1851-1930).

Dzieła (wybór)

  • Der Stil der Heineschen Jugendprosa. 1903.
  • Der Goldfund von Dalj. 1908.
  • Die frühmittelalterlichen Spangenhelme von Baldenheimer Typus. 1909.
  • Der Goldring von Strobjehnen. 1911.
  • Ausgrabungen auf dem Gute Maritzyn, Gouv. Cherson (Süd-Russland). 1911-1913.
  • Ein skythischer Kessel aus Südrussland. 1912.
  • Ausgrabungen auf dem Gute ... ; Teil 2 ; Kurgane des VI. bis I. Jahrhunderts v. Chr. Geb. 1913.
  • Die Wolfsheimer Platte und die Goldschale des Khosrau. 1914.
  • Führer durch die vor- und frühgeschichtliche Sammlung. 1914.
  • Südrußland im Altertum. 1921.
  • Truso. 1926. (online)

Literatura

  • Joachim Werner: „Ebert, Max” w Neue Deutsche Biographie (NDB). Tom 4, Duncker & Humblot, Berlin 1959, ISBN 3-428-00185-0, s. 258 (online).

Linki

  • Biografia Eberta, w: Wissenschaftliche Sammlungen an der Humboldt-Universität zu Berlin.
  • Truso – zaginiony port, w: Sprawy nauki - Biuletynie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego. (dostęp 16.03.2016)