Eberhard von Wächter

Eberhard Georg Friedrich von Wächter (ur. 29 lutym 1762 w Balingen; zm. 14. sierpnia 1852 w Stuttgarcie) - wirtemberski malarz zaliczany do niemieckiego klasycyzmu. (wyznania ewangelickiego, od 1796 katolickiego).

Genealogia ↑

Ojciec Friedrich Christoph Wächter, tajny radca i dyrektor konsystorza; matka Sibylle Regine z domu Harpprecht; - ożenił się w 1796 r. w Rzymie z Franziską Bandini (zm. 1854); miał kilka córek.

Życiorys ↑

Eberhard von Wächter uczył się w latach 1781-1783 w Hohe Karlsschule w Stuttgarcie, po czym w latach 1785-1792 studiował malarstwo w Paryżu u Jean'a-Baptisty Regnaulta, Jacques'a-Louis'a Davida i Antoine'a-Jean'a Grosa.

Początkiem 1793 r. opuścił Paryż, wrócił do Stuttgartu skąd podążył do Rzymu, gdzie spotkał się m.in. z malarzami Asmusem Carstensem i Josephem Antonem Kochem, historykiem sztuki Carlem Ludwigiem Fernowem. Po zajęciu Rzymu przez Francuzów wrócił do Stuttgartu, ale z powodu konwersji na katolicyzm nie zyskał tam uznania i w 1808 r. wyjechał do Wiednia, gdzie przyjaźnie został przyjęty przez Heinricha Friedricha Fügera. W Wiedniu stałe zatrudnienie znalazł jako ilustrator w wydawnictwie Cotta’sche Verlagsbuchhandlung Johanna Friedricha Cotta. Jednak już w tym samym roku wrócił do Stuttgartu, gdzie od 1810 do 1817 r. był kustoszem w Królewskim Gabinecie Rycin (niem. Königliches Kupferstichkabinett). Razem z rzeźbiarzem Johannem Heinrichem Danneckerem, sztycharzem Johannem Gotthardem von Müllerem i architektem Nikolausem Friedrichem von Thouretem został członkiem królewskiej komisji doradczej w kwestiach artystycznych. W 1829 r. otrzymał posadę członka dyrekcji Stuttgarckiej Akademii Sztuki. W 1831 r. otrzymał Order Korony Wirtemberskiej (niem. Orden der Württembergischen Krone) i związany z nim osobisty tytuł szlachecki.

Eberhard von Wächter malował do 1839 roku. Jego twórczość była pod wpływem Nicolasa Poussina i Jacques'a-Louis'a Davida. Tematyka jego obrazów obejmowała motywy antyczne i biblijne m.in. Cimon im Kerker (1810?, Kimon w lochu), Cornelia erzählt ihren Kindern die Geschichte der Ahnen (1818?, Kornelia opowiada swoim dzieciom historię przodków), "Ulysses und die Sirenen (Ulisses i syreny), Maria und Johannes am Grabe Christi (1833, Maria i Jan przy grobie Chrystusa). Większość jego dzieł znajduje się w muzeum Staatsgalerie Stuttgart w Stuttgarcie. Spośród jego krajan sonety poświęcił mu m.in. Eduard Mörike.

Literatura ↑

Linki ↑