Friedrich von Duhn

Friedrich von Duhn, właściwie Friedrich Carl von Duhn (ur. 17 kwietnia 1851 r. w Lubece; zm. 5 lutego 1930 r. w Heidelbergu) - niemiecki archeolog klasyczny. (wyznania ewangelicko-luterańskiego)

Friedrich von Duhn. Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia

Ojciec Carl Alexander (1815-1904), sędzia w hanseatyckim Wyższym Sądzie Krajowym (niem. Oberlandesgericht) w Hamburgu; matka Anna Margarethe z domu Heineken (1821-1901); ojciec chrzestny Friedrich Carl von Savigny (1779-1861), prawnik i mąż stanu; - ożenił się 1) w Neapolu w 1880 r. z Florence Wolffson (zm. 1881) z Anglii, 2) w Oberhofen (Szwajcaria) w 1882 r. z Marią von Boeckmann (zm. 1928) z pomorskiej rodziny szlacheckiej; z pierwszego małżeństwa miał syna, a z drugiego syna i córkę.

Życiorys

Już ojciec, który w okresie swoich studiów prawniczych nawiązał kontakt z Jacobem Grimmem (1785-1863) i Karlem Otfriedem Müllerem zainteresował się historią i archeologią. Friedrich von Duhn studiował od 1870 r. w Bonn u Hermanna Usenera (1834-1905) i Franza Büchelera (1837-1908). W 1874 r. promował się pracą »De Menelai itinere Aegyptio Odysseae carminis IV. episodio quaestiones criticae«. W następnych latach odbył podróże do Włoch, na Sycylię i do Grecji. W 1879 r. został mianowany privatdozentem w Getyndze, ale już w następnym semestrze powołano go do Heidelbergu, gdzie pracował do 1920 r. jako profesor archeologii. Był pierwszym uczonym niemieckim, który odwiedził Heinricha Schliemanna (1822-1890) podczas wykopalisk w Troi. W 1911/12 był prorektorem uniwersytetu.

Szczególną zasługą Friedricha von Duhna jest stworzenie pomostu między prahistorią i filologią klasyczną oraz rozwinięcie włoskich badań prehistorycznych. Napisał wiele artykułów na temat Włoch, które ukazywały się w Reallexikon der Vorgeschichte Maxa Eberta (1879-1929). Duhn nie stworzył własnej szkoły. Jego uczniami byli m.in. Friedrich Pfister (1883-1967), Carl Schuchhardt (1859-1943), Wilhelm Weber (1882–1948) i Otto Weinreich (1886-1972). Friedrich von Duhn był członkiem zagranicznym akademii Königlichen Akademie dei Lincei w Rzymie i od 1909 r. członkiem zwyczajnym Heidelberskiej Akademii Nauk.

Dzieła (wybór)

• De pictura quadam eidem formae vasculari eadem fere semper inducta. 1873.
• Über die Anfänge der Antikensammlungen in Italien. 1880.
• Paul von Simburgs Paradies. 1885.
• Die Benutzung der Alpenpässe im Altertum : Vortrag gehalten im Historisch-philos.Verein zu Heidelberg am 26. Oktober 1891. 1892.
• Pompeji, eine hellenistische Stadt in Italien. 1906.
• Der Dioskurentempel in Neapel. 1910.

Literatura

• Otto Wilhelm von Vacano: „Duhn, Friedrich von” w Neue Deutsche Biographie (NDB). Tom 4, Duncker & Humblot, Berlin 1959, ISBN 3-428-00185-0, s. 180 (online).

Linki

• Pisma von Duhna i o nim, w: Deutsche Digitale Bibliothek.