Diedrich Westermann

Diedrich Hermann Westermann (ur. 24 czerwca 1875 w Baden koło Bremy; zm. 31 maja 1956 tamże) – niemiecki misjonarz ewangelicki, afrykanista i etnolog. Razem z Carlem Meinhofem należał do założycieli naukowej afrykanistyki.

Życiorys

Diedrich Westermann po ukończeniu szkoły uczył się zawodu pomocnika pocztowego, po czym zaczął pracę w Północnoniemieckiej Misji w Bremie. Stamtąd skierowano go do seminarium misyjnego w Bazylei, gdzie jako samouk zaczął uczyć się języka arabskiego. W 1900 roku zaczął pracę w niemieckiej kolonii Togo. W dzisiejszej Ghanie nauczył się języka ewe. Z powodu choroby musiał w 1903 roku wrócić do ojczyzny.

Po powrocie do Niemiec przeanalizował prowadzone notatki i sporządził niemiecki podręcznik ćwiczeń do języka ewe, słownik, jak również gramatykę języka ewe. W Tybindze pracował nad tłumaczeniem Pisma Świętego na język ewe. Do Togo podróżował ponownie w 1907 roku, lecz i tym razem z powodu choroby musiał wrócić do Niemiec.

W 1908 roku Carl Meinhof powołał go jako nauczyciela języka ewe do seminarium języków orientalnych w Berlinie. Od następnego roku był profesorem jako następca Carla Meinhofa. W 1925 roku został profesorem języków afrykańskich na Uniwersytecie im. Fryderyka Wilhelma w Berlinie (Friedrich-Wilhelms-Universität) i dyrektorem Międzynarodowego Instytutu Afrykańskich Języków i Kultury (Internationales Institut für Afrikanische Sprachen und Kulturen) w Berlinie. Oprócz tego razem z Francuzem Henri Labouret był od 1926 do 1939 roku dyrektorem International Institute of African Languages and Cultures, gdzie położył zasługi dla rozwoju alfabetu afrykańskiego.

W okresie socjalizmu narodowego Diedrich Westermann w latach 1938–41 pełnił funkcję przewodniczącego Berlińskiego Towarzystwa Antropologii, Etnologii i Prehistorii (Berliner Gesellschaft für Anthropologie, Ethnologie und Urgeschichte). W 1938 roku wybrano go na członka zwyczajnego Pruskiej Akademii Nauk.

Diedrich Westermann prowadził liczne badania lingwistyczne i antropologiczne na obszarze od wschodniego Senegalu po region Górnego Nilu. Jego publikacje językoznawcze obejmują szeroki zakres języków afrykańskich, w tym języki nuer, kpelle, szylluk (shilluk) i hausa.

Dzieła (wybór)

  • The Shilluk People. Berlin 1912.
  • Die Kpelle: Ein Negerstamm in Liberia. Vandenhoeck & Ruprecht, Göttingen 1921, DNB 363061797.
  • Afrikaner erzählen ihr Leben. Elf Selbstdarstellungen afrikanischer Eingeborener aller Bildungsgrade und Berufe und aus allen Teilen Afrikas. Essener Verlagsanstalt, 1940.
  • z Hermannem Baumannem i Richardem Thurnwaldem: Völkerkunde von Afrika. Mit besonderer Berücksichtigung der kolonialen Aufgabe. Essener Verlagsanstalt 1940.
  • Der Afrikaner heute und morgen. Berlin, Essen, Leipzig: Essener Verlagsanstalt, 193.
  • z Idą C. Ward: Practical Phonetics for Students of African Languages, für das International African Institute, Oxford University Press, London 1933.

Literatura

  • Rolf Herzog: Diedrich Westermann †. W: Zeitschrift für Ethnologie 82 (1957), s. 139–140 pdf

Linki

Autor: Roman Penkała