Carl Daub

Carl Daub (ur. 20 marca 1765 r. w Kassel; zm. 22 listopada 1836 r. w Heidelbergu) - niemiecki teolog ewangelicki.

Karl Daub
Carl Daub.
Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia

Ojciec Johann Henrich, stajenny w Kassel; matka N.N.; - ożenił się w 1801 r. z Wilhelminą Charlottą Sophią Blum, córką luterańskiego pastora z Hanau; miał 2 synów i 2 córki; zięć Wilhelm Theophor Dittenberger (1807-71), profesor teologii w Heidelbergu; wnuk Wilhelm Dittenberger (1840-1906), filolog klasyczny i epigrafik.

Życiorys

Carl Daub ukończył gimnazjum Carolinum w Kassel, po czy studiował od 1786 r. filologię, filozofię, historię i teologię w Marburgu. W 1789 r. zdał egzamin teologiczny. Od 1790 r. pracował jako Privatdozent, od 1794 r. był profesorem filozofii w szkole krajowej w Hanau, w 1795 r. został profesorem teologii w Heidelbergu. W 1805 r. został badeńskim radcą kościelnym i awansował na pierwszego profesora.

Pod wpływem pism Georga Wilhelma Friedricha Hegla (1770-1831) stał się przeciwnikiem filozofii Friedricha Schleiermachera (1768-1834) i razem z Philippem Konradem Marheinekem (1780-1846) był głównym przedstawicielem teologii spekulatywnej.

Dzieła (wybór)

  • Predigten nach Kantischen Grundsätzen. 1794.
  • Lehrbuch der Katechetik. 1801.
  • Studien. 5 tomów, 1805-1811, razem z Friedrichem Creuzerem.
  • Einleitung in das Studium der christlichen Dogmatik. 1810.
  • Die dogmatische Theologie jetziger Zeit oder die Selbstsucht in der Wissenschaft des Glaubens und seiner Artikel. 1833.

Literatura

  • Heinrich Holtzmann: „Daub, Carl” Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Tom 4, Duncker & Humblot, Leipzig 1876, s. 768 ( online).
  • Heinz-Horst Schrey: „Daub, Carl” Neue Deutsche Biographie (NDB). Tom 3, Duncker & Humblot, Berlin 1957, ISBN 3-428-00184-2, s. 522 (online).
Autor: Roman Penkała