Alexander Conze
Alexander Conze, właściwie Alexander Christian Leopold Conze (ur. 10 grudnia 1831 r. w Hanowerze; zm. 19 lipca 1914 r. w Berlinie) - niemiecki archeolog klasyczny, nauczyciel akademicki i dyrektor Zbiorów Sztuki Antycznej (niem. Antikensammlung) znajdujących się w Starym Muzeum (niem. Altes Museum) w Berlinie. (wyznania ewangelickiego)
 |
| Alexander Conze. Źródło: Wikimedia Commons |
Genealogia ↑
Ojciec Georg (1791-1832), rotmistrz; matka Sophie z domu Hewig (1808-62); - ożenił się w 1861 r. z Elise z domu Erdmann (1839-1920); miał 4 synów i 2 córki; wnuk Werner (1910-1986), historyk.
Życiorys ↑
Alexander Conze studiował od 1851 w Getyndze prawo, ale wkrótce zwrócił się ku archeologii. W 1853 r. przeniósł się na uniwersytet do Berlina, gdzie w 1855 r. doktoryzował się u Eduarda Gerharda (1795-1867). W 1857 r. zwiedził muzea w Paryżu i Londynie. W 1858 r. pierwszy raz przebywał w Grecji. W 1859/1860 r. podróżował razem z Adolfem Michaelisem (1835-1910) jako stypendysta Niemieckiego Instytutu Archeologicznego (niem. Deutsches Archäologisches Institut) w Rzymie po Włoszech i Grecji.
W 1862 r. habilitował się w Getyndze i w 1863 r. został tam privatdozentem. W tym samym roku powołano go na uniwersytet do Halle jako profesora nadzwyczajnego archeologii, a w 1869 r. został profesorem zwyczajnym w Wiedniu i członkiem tamtejszej Akademii Nauk. W działalności nauczycielskiej rozwinął swoje zdolności organizacyjne. Wspierał badania prowincjonalne i organizowanie muzeów lokalnych. W latach 1873-75 kierował wykopaliskami w Samotrace. Razem z Otto Hirschfeldem (1843-1922) założył 1 października 1876 r. seminarium archeologiczno-epigraficzne.
W 1877 r. został dyrektorem Zbiorów Sztuki Antycznej (niem. Antikensammlung) w Berlinie jako następca Karla Böttichera (1806-1889) oraz członkiem Pruskiej Akademii Nauk. W 1878 r. przyjęto go do Bawarskiej Akademii Nauk w Monachium. Pod jego kierownictwem nastąpił rozwój muzeum, reorganizacja i rozszerzenie zbiorów. W celu pozyskania eksponatów prowadził razem z Carlem Humannem (1839-1896) wykopaliska w latach 1878-86 i 1900-12 w Pergamonie. W 1887 r. zrezygnował z funkcji dyrektora muzeum i działał jako pierwszy sekretarz generalny w Niemieckim Instytucie Archeologicznym, którego dyrektorem był już od 1881 roku. W 1905 r. Alexander Conze przeszedł na emeryturę.
Dzieła (wybór) ↑
- Philoktet in Troja. 1856.
- Reise auf den Inseln des Thrakischen Meeres. 1860.
- Melische Thongefässe. 1862.
- Reise auf der Insel Lesbos. 1865.
- Die Athenastatue des Phidias im Parthneon und die neuesten auf sie bezüglichen Entdeckungen. 1865.
- Über die Bedeutung der classischen Archaeologie. 1869.
- Zur Geschichte der Anfänge der griechischen Kunst. 1870-1873.
- Über griechische Grabeliefs. 1872.
- Heroen- und Göttergestalten der griechischen Künste. 1874.
- Über eine Athenastatue aus Pergamon. 1893.
Literatura ↑
- Friedrich Goethert: „Conze, Alexander Christian Leopold” Neue Deutsche Biographie (NDB). Tom 3, Duncker & Humblot, Berlin 1957, ISBN 3-428-00184-2, s. 348 (online).
Linki ↑
- Pisma Alexandra Conze, w: Deutsche Digitale Bibliothek.
- „Conze, Alexander (1831-1914), Archäologe”, w: Österreichisches Biographisches Lexikon 1815-1950 (online).
- ZUR GESCHICHTE DES INSTITUTS FÜR KLASSISCHE ARCHÄOLOGIE DER UNIVERSITÄT WIEN.