Hermann Conring

Hermann Conring (ur. 9 listopada 1606 r. w Norden; zm. 12 grudnia 1681 r. w Helmstedt) - niemiecki polihistor, prawnik, filozof i osobisty lekarz królowej Szwecji Krystyny Wazówny, duński radca państwa. Uważany jest za założyciela historii niemieckiego prawa. (wyznania ewangelickiego)

Hermann Conring. Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia ↑

Ojciec Hermann (1553-1644), pastor w Hinte i Norden; matka Galatea Copin; - ożenił się w Helmstedt 21 kwietnia 1636 r. z Anną Marią Stucke (1617-94); miał 11 dzieci.

Życiorys ↑

Hermann Conring studiował w Helmstedt i Lejdzie. W 1632 r. został profesorem filozofii natury w Helmstedt, w 1636 r. medycyny i w 1650 r. polityki. Od 1649 r. był radcą dworu i osobistym lekarzem księżnej Juliane Louise von Ostfriesland, a w latach 1650-60 radcą dworu i lekarzem osobistym królowej Szwecji Krystyny Wazówny. W 1669 r. otrzymał tytuł radcy dworu króla duńskiego Fryderyka III Oldenburga (1609-1670).

Conring napisał oprócz teologicznych i medycznych pism liczne rozprawy na tematy historyczne. Pisma jego dotyczyły historii prawa, prawa państwowego, międzynarodowego i kościelnego. Dyplomatykę wzbogacił traktatem, w którym opisał spór między miastem Rzeszy a klasztorem Lindau. W piśmie tym zostały po raz pierwszy (jeszcze przed Jeanem Mabillonem ) rozwinięte, obowiązujące do dzisiaj normy dyplomatyczne. W dziedzinie nauk politycznych i ekonomicznych zajmował się przede wszystkim polityką teoretyczną, handlem, podatkami i finansami. W medycynie został znany zwłaszcza dzięki wstawieniu się za teorią anatoma angielskiego Williama Harveya (1578-1657) o krwiobiegu. Już w młodości musiał być dobrym lekarzem, gdyż w 1630 r. próbowali go pozyskać Niemcy mieszkający w Paryżu jako ich opiekuna medycznego.

Szczególne uznanie Hermann Conring uzyskał pracą o historii prawa. Dzięki pismu "De origine juris germanici" (1643) został założycielem niemieckiej historii prawa. Pismo nie tylko wyjaśnia proces recepcji, ale zawiera jego stanowisko do innych problemów prawno-historycznych. Praca ta przyspieszyła odejście ówczesnej jurysprudencja od prawa rzymskiego i promowała jednocześnie silniejsze zastosowanie prawa niemieckiego. Przez dowód, że prawo rzymskie nie doszło do panowania na gruncie ustawowego wprowadzenia przez cesarza Lotara III, ale w drodze zwyczajowego zastosowania, zainspirował prawników do tworzenia i uznania nowego niemieckiego prawa zwyczajowego. Problematyką tą zajmował się także Konrad Samuel Schurzfleisch (1641-1708).

W gospodarce narodowej opowiedział się za wolną konkurencją. Monopole uważał za szkodliwe. W przeciwieństwie do merkantylistycznych poglądów, które zdominowały ówczesne myślenie, ukazuje się (zwłaszcza w jego teorii monetarnej) jako dość niezależny. W zakresie nauk politycznych Hermann Conring stworzył pierwsze systematyczne przedstawienie państwowości w dziele "Notitia rerum publicarum" (1660), które oprócz pojęciowych podstaw i opisu poszczególnych państw zawiera stosunki demograficzne.

Dzieła (wybór) ↑

Literatura ↑