Tommaso Conca


Tommaso Conca (także Tommaso Maria Conca; ur. 22 grudnia 1734 r. w Gaeta; zm. 13 grudnia 1822 r. w Rzymie) - włoski malarz działający na przełomie późnego baroku i klasycyzmu rzymskiego. (wyznania katolickiego)

Genealogia


Ojciec Giovanni Conca, malarz; matka Anna Laura Scarsella di Castro; - ożenił się 12 grudnia 1775 r. z Angelą Raffaelli, z którą miał 8 dzieci.

Życiorys


Tommaso Conca uczył się u wuja Sebastiano Conca (1680-1764). Po początkowym naśladowaniu prac wujka zaczął się zajmować sztuką Annibale Carracciego (1560-1609).

Chyba już w akademii Academia del Nudo spotkał Antona Raphaela Mengsa (1728-1779), dzięki któremu poznał Johanna Joachima Winckelmanna (1717-1768) i w nowy sposób podszedł do pojmowania sztuki. Pod koniec XVIII w. stworzył rzeszę obrazów i fresków, które szczególnie zdradzają wpływy klasycystyczne. 16 grudnia 1770 r. wybrano go do Akademii św. Łukasza (wł. Accademia di San Luca), której był dyrektorem w latach 1792-1795.

Od 1780 do 1786 r. wykonywał malowidła w Casino w Villa Borghese (Rzym). W 1786 r. malował sufity w Sali Muz w Muzeum Watykańskim, w 1789 r. wykonał freski w katedrze w Città di Castello, w 1811 r. na zlecenie Napoleona Bonaparte (1769-1821) w Pałacu Kwirynalskim (wł. Palazzo del Quirinale).

Dzieła (wybór)


  • Assunzione, 1769, olej na płótnie, kościół św. Katarzyny z Sieny, Rzym
  • Villa Borghese (Rzym) 1780, cykl 8 fresków w pokoju egipskim: Antoniusz i Kleopatra.
  • Muzeum Watykańskie, 1785, freski w Sali Muz, Apollo i muzy, Rzym.
  • Madonna con Bambino, olej na płótnie.

Literatura


  • Tommaso Conca. W: Ulrich Thieme, Felix Becker u. a.: Allgemeines Lexikon der Bildenden Künstler von der Antike bis zur Gegenwart. Tom 7, E. A. Seemann, Leipzig 1912, s. 288.

Linki