Otto Coester

Otto Coester (ur. 3 kwietnia 1902 w Rödinghausen (Westfalia); zm. 17 sierpnia 1990 w Wilhelmsdorf (Wirtembergia)) – niemiecki rzeźbiarz i profesor grafiki w Akademii Sztuki w Düsseldorfie. (wyznanie ewangelickie)

Otto Coester. Źródło: Stadt Wuppertal

Życiorys i twórczość

Otto Coester przyszedł na świat 3 kwietnia 1902 w Rödinghausen. Dziesięć lat później rodzina przeprowadziła się do Barmen, gdzie w latach 1912–1921 uczęszczał do gimnazjum humanistycznego. Sztuką zainteresowała go starsza siostra Elisabeth (1900-1941). W latach 1921–22 studiował architekturę wnętrz w Szkole Rzemiosła Artystycznego (Kunstgewerbeschule) w Barmen (obecnie Wuppertal-Barmen) i od 1922 roku historię sztuki na uniwersytecie w Kolonii. W tym czasie zaprzyjaźnił się z Josefem Hornem (1902–1951), z którym w 1923 roku przebywał przez dłuższy czas w Monachium. Tam pracowali w fabryce ceramiki. Po powrocie do Barmen w 1923 pracował w warsztacie metalurgicznym w Szkole Rzemiosła Artystycznego, gdzie odlał swoje pierwsze rzeźby z brązu. W latach 1924–25 wykonał chrzcielnicę dla kościoła St. Maria zur Wiese w Soest oraz pierwsze ryciny. Od 1925 do 1927 roku uczestniczył w wystawach w Monza (1925, 1927), Bostonie, Cleveland, Osace i Berlinie.

Pogłębianie umiejętności, chęć poznania sztuki oraz realizowane prace zaprowadziły go do Paryża (1926), Austrii i Czechosłowacji (Stará Říše, 1927). W tym samym roku Otto Coester razem z siostrą Elisabeth wykonał kandelabry ołtarzowe dla kościoła uniwersyteckiego w Marburgu i poznał Ossipa Zadkine'a. Od 1927 roku rozpoczął współpracę z wydawnictwem Dobré Dilo czeskiego pisarza, tłumacza i myśliciela Josefa Flioriana, dla którego wykonał ilustracje do drugiego wydania opowiadania Franza Kafki Przemiana (Die Verwandlung). Prace graficzne wykonywał także dla wydawnictw w Pradze i Brnie. Od 1927 roku brał udział w przygotowaniu do Międzynarodowej Wystawy Prasy (Internationale Presseausstellung Köln 1928) w 1928 roku w Kolonii, razem z Ernstem Aufseeserem i Franzem Mattenem wykonał dzwony dla zbudowanego z okazji wystawy kościoła Stahlkirche (Pressa-Kirche), zaprojektowanego przez Otto Bartninga oraz z siostrą zaprojektował jego okna. W tym samym 1928 roku wykonał dzwon dla kościoła Wiesenkirche w Soest i zaczął pracę u Otto Lindiga w Dornburgu koło Weimaru w warsztacie ceramicznym weimarskiego Bauhausu. Po powrocie do Barmen w 1930 roku wykonywał prace dla kościoła Petri-Nicolai-Kirche w Dortmundzie.

Renoma prac Coestera spowodowała, że w 1934 roku powołano go na docenta grafiki do Akademii Sztuki w Düseldorfie, w której został profesorem w 1938 i pracował do 1967 roku. Z poznanym w 1934 roku Alfredem Kubinem prowadził korespondencję do 1949 roku. Po wybuchu II wojny światowej powołano go do służby wojskowej, ale w 1941 roku zwolniono go z niej z powodów zdrowotnych i wrócił na uczelnię. Pomimo, że część prac Coestera naziści zaliczyli do „sztuki zdegenerowanej” (Entartete Kunst), to mógł w listopadzie 1940 roku zorganizować własną wystawę w Kameradschaft der Deutschen Künstler w Berlinie.

Po przejściu w 1945 roku procesu denazyfikacji (Entnazifizierung) brytyjskie władze okupacyjne powołały Coestera w 1946 do zarządu miasta Düsseldorf. Oprócz dalszej pracy akademickiej pisał w latach 1946–48 recenzje na temat wystaw sztuki nowoczesnej dla nowo powstałych czasopism w Düsseldorfie. Otto Coester wraz z Ewaldem Mataré i później Josephem Beuysem należał do najwybitniejszych profesorów Akademii Sztuki w Düsseldorfie. Ich renoma przyciągała do Düsseldorfu wielu studentów zagranicznych, w tym całą rzeszę studentów z Japonii, wśród których w latach 1959-1964 była Noriko Hori. Do grona uczniów Coestera należeli m.in. graficy Heinz Edelmann, Holger Runge, Rolf Sackenheim i rzeźbiarz Klaus Kammerichs.

Grafiki Otto Coestera przedstawiane były na wielu wystawach m.in. podczas documenta II w Kassel (1959), w Westfälisches Landesmuseum Münster w 1960 z okazji przyznania artyście Nagrody im. Konrada von Soesta, w czasie retrospektywnej wystawy w Wuppertalu w Von der Heydt-Museum (1978) i w Muzeum Sztuki w Uppsali (1980). W 1967 roku Otto Coester otrzymał Nagrodę im. Petera von Corneliusa Miasta Düsseldorf.

Po przejściu na emeryturę w 1967 roku Otto Coester zamieszkał w Wilhelmsdorf, gdzie zmarł 17 sierpnia 1990 roku.

Linki

• Biogram w ars-tis.