Elisabeth Coester
Elisabeth Coester (ur. 20 lutego 1900 w Rödinghausen; zm. 18 maja 1941 w Detmold) – ekspresjonistyczna niemiecka witrażystka, autorka paramentów kościelnych.
Coester należy do grona zapomnianych artystów, czego przyczyną może być fakt, że wcześnie zmarła i duża część jej prac uległa zniszczeniu w okresie II wojny światowej. Tworzyła prawie wyłącznie witraże w kościołach ewangelickich. Największym chyba jej dziełem były witraże i ozdoby ścienne o powierzchni 500 m² w dortmundzkim kościele św. Mikołaja (St. Nikolai-Kirche), wzniesionym w 1930 roku. Jej twórczość związana była prawie wyłącznie z tematyką religijną. Część prac realizowała wspólnie z bratem Otto Coesterem. (wyznanie ewangelickie)
Elisabeth Coester. Źródło: Digiporta - Digitales Porträtarchiv |
Genealogia
Życiorys
Zachowana mozaika w kościele św. Mikołaja w Dortmundzie. Źródło: Wikimedia Commons |
Elisabeth Coester urodziła się 20 lutego 1900 w Rödinghausen. W wieku 12 lat zamieszkała z rodzicami i młodszym bratem w Barmen, gdzie jej ojciec był lekarzem. Studiowała w Szkole Rzemiosła Artystycznego w Barmen i w szkole odzieżowej w Wuppertalu. Po ukończeniu studiów pracowała jako projektantka tkanin.
Witrażami zaczęła się zajmować w wieku 22 lat, gdy otrzymała zlecenie na wykonanie witraży poświęconych pamięci ofiar I wojny światowej w kościele Wiesenkirche w Soest. W 1924 roku zaprojektowała i wykonała witraże w prezbiterium w kościele Deutschhauskirche w Würzburgu. W latach 1926–29 zaprojektowała dla kościoła uniwersyteckiego w Marburgu paramenty oraz dywan ołtarzowy o powierzchni 8 m² do kaplicy Kreuzkapelle. Wszystkie paramenty utkały i ozdobiły ornamentami diakonisy w ewangelickim Domu Diakonis w Eisenach (Eisenacher Diakonissenhaus). Kolejnymi jej pracami były witraże w kościele Stahlkirche wzniesionym z okazji Międzynarodowej Wystawy Prasy w Kolonii (Internationale Presse-Ausstellung, 1928) oraz w kościele ewangelickim św. Mikołaja Nicolaikirche) w Dortmundzie (1930). Prace te zapewniły jej ówczesną sławę. Jednak w czasie II wojny światowej oba kościoły uległy zniszczeniu, a co za tym idzie także jej główne dzieła.
Kolejne prace zrealizowała dla kościołów w Merzig, Kaltennordheim, Elbingerode, Kellinghusen, Hamm, dwóch kościołów w Hamburgu oraz kaplicy cmentarnej w Hagen-Hohenlimburg. Wykonane przez artystkę w 1939 roku witraże dla kościoła św. Mikołaja (St.-Nikolai-Kirche) w Hamburgu nie założono z powodu wybuchu wojny, dzięki czemu przetrwały zniszczenie kościoła. W 1962 roku zamontowano je w nowo wzniesionym kościele w Hamburgu-Harvestehude.
Coester zajmowała się również malarstwem i grafiką. Sztuka tekstylna stanowiła istotny obszar jej działalności. Do wczesnej śmierci kierowała placówką wykonującą paramenty w Eisenach, gdzie w zasadniczy sposób wpłynęła na nową symbolikę chrześcijańską.
Część jej spuścizny przekazano w 1994 roku fundacji i muzeum w zamku Moyland (Schloss Moyland).
Grób Elisabeth Coester. Źródło: Wikimedia Commons |
Ostatnim dziełem artystki była ściana ołtarzowa w kaplicy cmentarnej (Ostfeld-Friedhof) w Hagen-Hohenlimburg. Elisabeth Coester zmarła 18 maja 1941 w Detmold. Jej grób znajduje się na ewangelicko-reformowanym cmentarzu Ostfeld-Friedhof w Hagen-Hohenlimburg. Przed śmiercią artystka sama wykonała płytę nagrobną na swój grób.
Literatura
-
Martina L. Reetz: Elisabeth Coester – Eine evangelische Glasmalerin des Expressionismus. Dysertacja, Trier 1994.