Heinrich Clauren

Heinrich Clauren (właściwie Carl Gottlieb Samuel Heun; ur. 20 marca 1771 r. w Dobrilugk (Dolne Łużyce); zm. 2 sierpnia 1854 r. w Berlinie) - niemiecki pisarz. (wyznania ewangelickiego)

Heinrich Clauren. Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia ↑

Ojciec Johann Carl Heun (1735-98), urzędnik w Torgawie (niem. Torgau), 1767 w Dobrilugk, właściciel majątku w Reuden (obecnie część Calau); matka Caroline Christne Elisabeth z domu Wagner (1743-76), z Wittenbergi; siostra Henriette (1765-1850), małżonka Georga Joachima Göschena (1752-1828); - ożenił się 1) w Lipsku w 1799 r. z Henriette z domu Breitkopf (zm. 1822), 2) w Berlinie w 1831 r. z Friederike Sophie z domu Hambrauer; z pierwszego małżeństwa miał syna, a z drugiego dwie córki.

Życiorys ↑

Heinrich Clauren poświęcił się pisarstwu już podczas studiów prawniczych w Lipsku i Getyndze (1788-1790). W swojej twórczości literackiej używał pseudonimu Heinrich Clauren lub H. Clauren, który był pewnym anagramem dla Carl Heun. W 1791 r. został doktorem prawa, w 1800 r. radcą komisji, w latach 1801-1810 administrował majątkiem, był księgarzem, kupcem i współwydawcą czasopisma Allgemeine Literatur-Zeitung w Jenie. W latach 1811-1815 był w służbie Karla Augusta von Hardenberga (1750-1822), w latach 1815-1819 pruskim chargé d’affaires w Saksonii, w latach 1820-1823 kierownikiem redakcji Allgemeine Preußische Staatszeitung i tajnym radcą dworu w Naczelnej Dyrekcji Poczty (niem. General Postamt).

Po sukcesie powieści »Mimili« (1816), Heinrich Clauren przetłumaczonej na języki duński, angielski, węgierski i polski opublikował w 1818 r. poczytny zbiór opowiadań »Erzählungen« (6 tomów) i do 1834 r. publikował corocznie wydania kieszonkowe »Vergißmeinnicht« (26 tomów) i »Scherz und Ernst« (40 tomów). W jego twórczości pojawiają się motywy sentymentalnej religijności i sentymentalizmu (»Gustav Adolf«, Leipzig 1791), okrucieństwa i tajemnicy przygody (»Das Raubschloß«, 1812) i nieprzyzwoitej skłonności erotycznej.

Powieść »Der Mann im Mond oder der Zug des Herzens ist des Schicksals Stimme« (2 tomy, 1826) Wilhelma Hauffa (1802-1827), napisana pod pseudonimem "Clauren" i będąca parodią twórczości Heinricha Claurena, demonstruje wpływ utworów Claurena nawet na styl jej autora i zapewniła mu również przez wynikły proces sądowy miejsce w historii literatury. Sztuki teatralne Heinricha Claurena preferują proste sytuacje komiczne.

Dzieła (wybór) ↑

Literatura ↑