Christian Hülsen


Christian Hülsen (ur. 29 listopada 1858 w Berlinie; zm. 19 stycznia 1935 we Florencji) – niemiecki filolog klasyczny, archeolog i epigrafik. (wyznanie ewangelickie)

Christian Hülsen
Christian Hülsen.
Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia


Ojciec Friedrich (1831–96), dr filozofii, profesor w gimnazjum Kaiserin-Augusta-Gymnasium w Berlinie-Charlottenburgu, syn pastora Christiana w Kotzen koło Rathenow i w Stechow i Wilhelmine Henriette Hülsen; matka Caroline (1831–1917), córka Karla Branda, właściciela majątku w Wilsleben i Meisdorf i Julie Gericke; pradziadek August Ludwig Hülsen, teolog, filolog klasyczny, filozof w dobie wczesnego romantyzmu; – ożenił się w Berlinie w 1892 z Elisabeth (1858–1919), córką ewangelickiego teologa Emila Frommela (1828–1896); bezdzietny.

Życiorys


Christian Hülsen studiował w latach 1876–80 w Berlinie archeologię u Ernsta Curtiusa i Heinricha Jordana, filologię klasyczną u Emila Hübnera i Johannesa Vahlena, historię starożytną u Johanna Gustava Droysena i Theodora Mommsena oraz epigrafikę u Adolfa Kirchhoffa. Już jako student został zaangażowany przez Mommsena do współpracy z Corpus Inscriptionum Latinarum (CIL). W 1880 r. promował się dysertacją Varronianae doctrinae quaenam in Ovidii fastis vestigia extent.

W 1881 r. udał się jako stypendysta Niemieckiego Instytutu Archeologicznego do Rzymu, gdzie prowadził badania rzymskich inskrypcji dla CIL. Przyjaźń z Jordanem, który zyskał renomę jako topograf starożytnego Rzymu, była decydująca dla dalszej jego kariery naukowej. Po śmierci Jordana dokończył i wydał jego dzieło Topographie der Stadt Rom im Alterthum (1907). Swoje badania nie ograniczył do antycznych budowli Rzymu, lecz także poświęcił średniowiecznym kościołom, grobom papieskim, jak również szkicownikom renesansowych artystów, którzy studiowali antyczny Rzym.

Christian Hülsen był w latach 1887-1909 drugim sekretarzem Niemieckiego Instytutu Archeologicznego w Rzymie. Od 1905 r. był członkiem korespondencyjnym rzymskiej akademii Accademia dei Lincei, od 1907 r. Pruskiej Akademii Nauk w Berlinie, od 1912 Bawarskiej Akademii Nauk w Monachium i od 1918 Heidelberskiej Akademii Nauk.

Od 1917 r. Christian Hülsen uczył jako profesor honorowy na uniwersytecie w Heidelbergu. Ostatnie lata życia spędził we Florencji, gdzie zmarł 19 stycznia 1935 roku.

Dzieła (wybór)


  • Varronianae doctrinae quaenam in Ovidii fastis vestigia extent, Goetsch & Mann, Berlin 1880.
  • Corpus inscriptionum Latinarum Vol. 6. Inscriptiones urbis Romae Latinae. P. 4. Fasc. 1 Reimer, Berlin 1894. Fasc. 2. Reimer, Berlin 1902.
  • Das Forum Romanum, Loescher, Rom 1904.
  • Römische Antikengärten des 16. Jahrhunderts, Winter, Heidelberg 1917.
  • Forum und Palatin, Drei-Masken-Verlag, München 1926.
  • Le chiese di Roma nel medio evo. Cataloghi ed appunti, Olschki, Florenz 1927.

Literatura


  • Christoph Börker: „Hülsen, Christian” w Neue Deutsche Biographie (NDB). Tom 9, Duncker & Humblot, Berlin 1972, s. 736.

Linki