Christian Benedikt Michaelis

Christian Benedikt Michaelis (znany także jako Christian Benedict Michel; ur. 26 stycznia 1680 roku w Ellrich, zm. 22 lutego 1764 roku w Halle (Saale)) - niemiecki teolog ewangelicki i orientalista.

Genealogia

Ojciec Johannes Michel (1648–1710); matka Anna Catharina, córka Johanna Valentina Michaelisa i Sophii (z domu Schmidt); - ożenił się w 1715 roku z Dorotheą Hedwigą (1692–1736) z domu Heldberg; miał dwóch synów Johanna Davida Michaelisa i Augusta Benedikta Michaelisa.

Życiorys

Pierwsze nauki Christian Benedikt Michaelis pobierał w rodzinnej miejscowości po czym w 1694 roku zamieszkał u wuja, teologa Johanna Heinricha Michaelisa w Halle, u którego poznał języki orientalne, tak że wkrótce mógł czytać Biblię w oryginale. Ostatecznie zajmował się Talmudem i historią wiary żydowskiej. Aby pogłębić swoją znajomość języka łacińskiego wstąpił do szkoły Pädagogium w Glaucha (dzielnica Halle), gdzie jego nauczycielem był Kaspar von Stieler (1632–1707).
W 1697 roku przeniósł się do gimnazjum w Gotha. W 1699 roku rozpoczął studia teologiczne na uniwersytecie w Halle. Jego wykładowcami byli między innymi Joachim Justus Breithaupt, August Hermann Francke, Johann Franz Buddeus, Paul Anton, Christoph Cellarius. W 1701 roku udał się do Frankfurtu nad Menem, gdzie pomagał Hiobowi Ludolfowi przy wydaniu etiopskich pism.
Po powrocie do Halle wstąpił do Collegium Orientale , aby uczyć się języka arabskiego i w 1706 roku po obronie pracy pt. De historia linguae Arabicae otrzymał tytuł magistra filozofii. W 1708 roku został adiunkem na wydziale filozofii na uniwersytecie w Halle, w 1713 profesorem nadzwyczajnym filozofii, w 1714 profesorem zwyczajnym, a w 1715 roku otrzymał nadzór nad biblioteką uniwersytecką. W 1731 roku otrzymał nominację na profesora teologii, a od 1738 roku był profesorem języków orientalnych. W 1739 roku promował się na doktora teologii.
Od 14.06.1730 roku był członkiem korespondencyjnym Królewsko-Pruskiej Akademii Nauk (niem. Königlich-Preußische Akademie der Wissenschaften, obecnie Berlińsko-Brandenburska Akademia Nauk). Pochowano go na cmentarzu Stadtgottesacker w Halle. Grób jego znajduje się w kwaterze 92, ale napisy nie zachowały się.

Znaczenie

Christian Benedikt Michaelis zyskał znaczenie przede wszystkim w zakresie filologii orientalnej, ale także w egzegezie i krytyce tekstu Starego Testamentu. Krytyki tekstu Starego Testamentu dotyczą jego rozprawy De punctorum ebraicorum antiquitate (1739) i Dissertatio qua ritualia sacra ex Corano illustrantur.
Napisał liczne rozprawy na temat gramatyki hebrajskiej, jak również historii języka hebrajskiego. Pismem Syriasmus id est Grammatica linguas Syriacae ( 1741) pobudził zainteresowanie studiami syryjskimi.
Dla badań Nowego Testamentu istotny było jego traktat Tractatio critica de variis lectionibus N. T. zwłaszcza poprzez warianty orientalnych tłumaczeń.

Dzieła (wybór)

  • Dissertatio philologica qua nova hypothesis etymologica Hebraea de vocumseminibus ac litterarum significatione hieroglyphica modeste expenditur. Halle 1709.
  • Syriasmus, id est, Grammatica lingua Syriacae, cum fundamentis necessariis, tum paradigmatibus plenioribus, tum denique ubere syntaxi, et idiomatobus lingua, instructa. Halle 1741.
  • Tractatio critica de variis lectionibus Novi Testamenti caute colligendis et diiudicandis. Halle 1749.
  • Meditatio exegetica in Bs. 9, 5 de gaudio ex nativitate Messiae, nomine Senatus academici proposita. Halle 1751.
  • Commentatiuncula de Jesu filio deo per resurrectionem ex mortuis demonstrato. Halle 1754.

Literatura

  • Siegfried, C., „ Michaelis, Christian Benedict“, w: Allgemeine Deutsche Biographie tom 21 (1885), strony 676-677.
  • Heinrich Döring: Die Gelehrten Theologen Deutschlands im achtzehnten und neunzehnten Jahrhundert. Nach ihrem Leben und Wirken dargestellt. Verlag Johann Karl Gottfried Wagner, Neustadt an der Orla, 1832,tom 2., strona 498 (online)

Linki