Paulus Stephanus Cassel

Paulus Stephanus Cassel (właściwie Selig Cassel; ur. 27 lutego 1821 w Głogowie; zm. 23 grudnia 1892 w Berlinie-Friedenau) – pochodzenia żydowskiego niemiecki dziennikarz, teolog ewangelicki i pisarz.

Professor Paulus Cassel , Prediger an der Christuskirche in Berlin
Paulus Stephanus Cassel, 1880.
Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia

Ojciec Hirsch, rzeźbiarz; matka Johanna Prausnitzer; brat David (1818–1893), pedagog i hebraista w Wyższej Szkole Nauk Judaistycznych w Berlinie (niem. Hochschule für die Wissenschaft des Judentums).

Życiorys

Paulus Stephanus Cassel uczęszczał do gimnazjum katolickiego w rodzinnym mieście, a potem do ewangelickiego w Świdnicy. Następnie studiował w Berlinie historię m.in. u Leopolda von Ranke (1795–1886). Owocem studiów były pisma historyczne Historische Studien (1847), Magyarische Alterthümer i Geschichte der Juden (przedruk w "Allgemeine Encyklopädie von Ersch und Gruber" 1851). Od 1849 r. przez krótki czas działał w czasopiśmie Constitutionelle Zeitung i od 1850 do 1856 r. był redaktorem w Erfurter Zeitung. W 1855 r. konwertował na wiarę ewangelicką w kościele St. Petri w Büßleben (obecnie część Erfurtu). Po rezygnacji z pracy redakcyjnej został bibliotekarzem w królewskiej bibliotece w Erfurcie i rok później awansował na sekretarza, a następnie na profesora tamtejszej akademii.

W 1959 r. przeniósł się do Berlina, gdzie początkowo pracował jako nauczyciel gimnazjalny, a od 1860 r. prowadził liczne wykłady naukowe, które później opublikował w formie broszur np. Rose und Nachtigall (1860), Hierozoikon (1861), Weihnachten. Ursprung, Bräuche und Aberglauben (1862), Drachenkämpfe (1869), Die Schwalbe (1869), Kaiser- und Königsthrone in Geschichte, Symbol und Sage (1874), Löwenkämpfe von Nemea bis Golgatha (1875), Der Phönix und seine Aera (1879), Vom Nil zum Ganges. Wanderungen (1879), Die Symbolik des Blutes(1882), Aus Litteratur und Symbolik (1884), Aus Litteratur und Geschichte (1885), Ahasverus, die Sage vom ewigen Juden (1885), Friedrich Wilhelm II. (1886), Japanische Sagen (1885), Zoroaster, sein Name und seine Zeit (1886), Mischle Sindbad. Ueber die sieben weisen Meister (1888).

W latach 1866–67 Paulus Stephanus Cassel reprezentował okręg wyborczy Teltow-Beeskow-Storkow jako członek partii konserwatywnej w parlamencie pruskim, ale już w następnym roku wycofał się z życia politycznego, kiedy został pastorem w kościele Christuskirche w Berlinie-Kreuzbergu. Przy kościele założył sierociniec i szkołę niedzielną na wzór angielski. W działalności pisarskiej zajął się kwestiami teologicznymi i wydawał od 1875 r. tygodnik teologiczny Sunem. Pisma z pierwszego okresu działalności pastoralnej związane były przede wszystkim z nawracaniem Żydów na chrześcijaństwo w ramach tzw. misji żydowskiej (Judenmission). W ostatnich latach życia walczył przeciw wzrastającemu antysemityzmowi i polemizował z Heinrichem von Treitschke (1834–1896) w piśmie Wider Heinrich von Treitschke - für die Juden (1880) oraz z Eduardem von Hartmannem (1842–1906) i Adolfem Stoeckerem (1835–1909) w piśmie Ahasverus, die Sage vom ewigen Juden mit einem kritischen Protest wider Eduard von Hartmann und Adolf Stöcker (1885). W 1890 r. przeszedł na emeryturę i zamieszkał w Friedenau (obecnie dzielnica Berlina), gdzie kontynuował pracę pisarską. Cassel wydał także kilka zbiorów pieśni religijnych (29 Lieder aus Natur und Leben (1873), Hallelujah! Geistliche Lieder (1878), Von Advent bis Trinitatis. Lieder (1892)), nowelę Fredegunde. Eine Novelle in Briefen (1883) i kilka dramatów (Vom König (1886), Die neue Comödie (1887), Der Wiener Congreß (1889), Aus Damaskus (1892)). Paulus Stephanus Cassel zmarł 23 grudnia 1892 w Friedenau i pochowany został na cmentarzu Friedhof I der Jerusalems- und Neuen Kirchengemeinde (Friedhöfe vor dem Halleschen Tor). {source}

Dzieła (wybór)

  • Historische Versuche, 1847.
  • Magyarische Alterthümer, 1847.
  • Die preußischen Bürger des jüdischen Glaubensbekenntnisses 1847.
  • Von Warschau bis Olmütz : ein Preußisches Geschichtsblatt, 1851.
  • Ueber thüringische Ortsnamen, 1856—58.
  • Eddische Studien, 1856.
  • Erfurt und die Zäunemannin, 1857.
  • Die Bücher der Richter und Ruth (2 wyd. 1887
  • Altkirchlicher Festkalender, 1869.
  • Das Evangelium der Söhne Zebedäi, 1870.
  • Apologetische Briefe, 1875.
  • Das Buch Esther, 1878.
  • Christi Sittenlehre. Eine Auslegung des Briefes Pauli an Titus, 1880.
  • Die Hochzeit zu Kana, 1882.
  • Kritische Sendschreiben über die Probebibel, 1885.
  • Der Judengott und Richard Wagner, eine Antwort an die Bayreuther Blätter 1885.
  • Wie ich über Judenmission denke, 1886.

Literatura

  • Franz Brümmer: Cassel, Paulus w Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Tom 47, Duncker & Humblot, Leipzig 1903, s. 465.

Linki

Autor: Roman Penkała