Carl von Noorden
Carl Friedrich Johannes von Noorden także Karl von Noorden (ur. 11 września 1833 w Bonn; zm. 25 grudnia 1883 w Lipsku) – niemiecki historyk. Jego głównym dziełem jest niedokończona praca Europäische Geschichte im 18. Jahrhundert, gdzie w trzech wydanych tomach zajmuje się wojną o sukcesję hiszpańską. (wyznanie ewangelickie)
 |
| Carl von Noorden. Źródło: Wikimedia Commons |
Genealogia ↑
Ojciec Johannes von Noorden, pruski oficer; matka N.N.; – ożenił się Elizabeth Fanny Lavino; miał 3 dzieci : Carl (1858–1944), Werner (1866–1945) i Hilde (ur. 1891, poślubiła malarza Ericha Kubierschky'ego (1854–1944).
Życiorys ↑
Carl von Noorden pochodził z fryzyjskiego rodu, którego początki wywodzą się z miasta Norden. Ostatnia generacja rodziny mieszkała w Holandii, gdzie także jego dziadek, lekarz Johannes von Noorden, pracował w Rotterdamie. Jego ojciec Johannes von Noorden był pruskim oficerem, który później osiadł w Bonn.
Noorden studiował językoznawstwo, literaturę i historię w Bonn m.in. u Johanna Gustava Gildemeistera (1812–1890), Ernsta Moritza Arndta (1769–1860), Friedricha Christopha Dahlmanna (1785–1860), Johanna Wilhelma Löbella (1786–1863), a następnie w Marburgu. W 1855 r. uzyskał w Bonn tytuł doktora po obronie pracy pt. Symbolae ad comparandam mythologiam vedicam cum mythologia germanica imprimis pertinentes ad pugnam Dei aestivi cum dracone. Adjectis nonnullis Rigvedae hymnis e libro VIII, IX et X typis nondum impressis ad Deum Indram.. Następnie przez osiem miesięcy kontynuował studia w Paryżu i w 1856 r. w Berlinie, gdzie duży wpływ wywarł na niego Leopold von Ranke (1795–1886). W 1857 r. Carl von Noorden wrócił do rodzinnego miasta, gdzie w 1863 r. habilitował się z zakresu historii. Po habilitacji pracował do 1868 r. na uniwersytecie w Bonn jako Privatdozent. W 1868 r. został profesorem zwyczajnym historii na uniwersytecie w Greifswaldzie, w 1870 w Marburgu, w 1873 w Tybindze, w 1876 w Bonn jako następcą Heinricha von Sybela (1817–1895) i w 1877 w Lipsku, gdzie był następcą Heinricha Wuttke (1818–1876). W 1877 r. założył w Lipsku Königlich-Sächsische Historische Seminar. Po śmierci jego zwłoki przetransportowano do Bonn i pochowanio na tamtejszym cmentarzu Alter Friedhof. Jego następcą w Lipsku został Wilhelm Maurenbrecher (1838–1892).
Najwybitniejszym uczniem Noordena był Karl Gotthart Lamprecht (1856–1915).
Carl von Noorden był członkiem Królewsko-Saksońskiego Towarzystwa Nauk (niem. Königlich-Sächsische Gesellschaft der Wissenschaften) w Lipsku, od 1874 członkiem korespondencyjnym Bawarskiej Akademii Nauk i od 1883 Pruskiej Akademii Nauk.
Dzieła (wybór) ↑
- Die Sage von Helgi. Liederkreis nach der Edda. Bonn 1857.
- Hinkmar, Erzbischof von Reims. Ein Beitrag zur Staats- und Kirchengeschichte des westfränkischen Reiches in der zweiten Hälfte des neunten Jahrhunderts. (praca habilitacyjna) Bonn 1863.
- Europäische Geschichte im 18. Jahrhundert. 1. Abtheilung: Der spanische Erbfolgekrieg. 3 tomy, 1870/1874/1882.
Literatura ↑
- Gustav Buchholz: „Noorden, Karl von” w Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Band 23, Duncker & Humblot, Leipzig 1886, s. 768–772.
Linki ↑
- „Carl von Noorden” w Professorenkatalog der Universität Leipzig.