Carl August Friedrich Mahn

Carl August Friedrich Mahn (ur. 9 września 1802 r. w Zellerfeld; zm. 27 stycznia 1887 r. w Steglitz (obecnie Berlin-Steglitz)) był niemieckim romanistą, znawcą dialektu prowansalskiego i anglistą.

Życiorys

Mahn studiował w Brunszwiku, Getyndze i Berlinie. Od 1828 r. był prywatnym nauczycielem i uczonym w Berlinie. W 1857 r. był współzałożycielem towarzystwa Berliner Gesellschaft für das Studium der neueren Sprachen. Jego uczniami byli m.in. Paul Heyse (1830-1914), Karl Bartsch (1832-1888) i Konrad Hofmann (1819-1890). W latach 1872-1880 uczył w Akademie für Moderne Philologie w Berlinie, od 1873 r. jako profesor.

Dzieła (wybór)

  • Wörterbuch zum Vicar of Wakefield von O. Goldsmith, zum Besten der Anfänger der englischen Sprache. 1825.
  • Die Werke der Troubadours in provenzalischer Sprache. 4 tomy, 1846–1886.
  • Über Entstehung, Bedeutung, Zweck und Ziele der romanischen Philologie. 1863.
  • Die Biographien der Troubadours in provenzalischer Sprache. 1878.

Literatura

  • Hans Helmut Christmann: Programmatische Texte der Neuphilologie in der zweiten Hälfte des 19. Jahrhunderts: Mahn (1863), Breymann (1876), w: Zeitschrift für Phonetik, Sprachwissenschaft und Kommunikationsforschung (ZPSK) 39, 1986, s. 656-668
  • Rudolf Eckart: Lexikon der Niedersächsischen Schriftsteller, Osterwieck 1891.

Linki

Autor: Roman Penkała