Franz Bücheler

Franz Bücheler (ur. 3 czerwca 1837 r. w Rheinbergu; zm. 3 maja 1908 r. w Bonn) - niemiecki filolog klasyczny. (wyznania starokatolickiego)

Franz Bücheler. Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia ↑

Ojciec Anton Bücheler, sędzia pokoju; matka Dorothea z domu Hebestreit (wyznania ewangelickiego), córka kupca i właściciela młynu; - ożenił się z Manuelą z domu Schleiden (1846-1914, wyz. ewangelickiego); miał 2 synów i 3 córki.

Życiorys ↑

Franz Bücheler uczęszczał w latach 1848-1852 do gimnazjum w Essen, po czym studiował filologię klasyczną, archeologię i historię w Bonn u Friedricha Gottlieba Welckera (1784-11-1868), Otto Jahna (1813-1869) i Friedricha Ritschla (1806-1876), u którego doktoryzował się w 1856 roku.

W marcu 1858 r. Franz Bücheler habilitował się, a w październiku tego samego roku został profesorem nadzwyczajnym na uniwersytecie we Fryburgu Bryzgowijskim, gdzie w 1862 r. awansował na profesora zwyczajnego. W 1866 r. przeniósł się na uniwersytet do Greifswaldu, a w latach 1870-1906 uczył jako następca Otto Jahna w Bonn. Razem Hermannem Usenerem (1834-1905) uczynił uniwersytet w Bonn niemieckim centrum filologii klasycznej. W 1878 r. został współwydawcą czasopisma Rheinisches Museum für Philologie.

Badania Franza Büchelera obejmowały całą dziedzinę grecko-rzymskiej starożytności, od poezji i nauki do życia codziennego. Epigrafika, historia literatury i gramatyka zawdzięczają mu ważny wkład do ich rozwoju. Jego wydanie pism Gajusza Petroniusza (27-66) było zasadnicze dla poznania łacińskiego języka potocznego, a praca o zabytkach włoskiego dialektu tworzy fundament dla historii języka włoskiego. Za dokonania Franz Bücheler został w 1876 r. członkiem Bawarskiej Akademii Nauk w Monachium i w 1882 r. Pruskiej Akademii Nauk w Berlinie.

Dzieła (wybór) ↑

Literatura ↑

Linki ↑