August Buchner

August Buchner (znany także jako Augustus Buchner; ur. 2 listopada 1591 roku w Dreźnie, zm. 12 lutego 1661 w Apollensdorf koło Wittenbergi) – niemiecki filolog klasyczny, poeta, teoretyk literatury okresu baroku. (wyznania luterańskiego)

August-Buchner
August Buchner. Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia

Ojciec Paul Buchner (1532–1607) oficer w służbie sabaudzkiej; matka Maria, córka Sebastiana Kroeßa (1524–1602), burmistrza Drezna; - ożenił się 12.12.1616 roku z Elisabeth, córką profesora teologii Jakoba Kraushaara (Crusius, Krause) w Wittenberdze; miał 11 dzieci m.in. 3 synów (zostali oficerami w polskiej, szwedzkiej i saksońskiej służbie).

Życiorys

Pierwsze nauki August Buchner pobierał w Dreźnie u prywatnego nauczyciela. W latach 1604-1610 uczęszczał do gimnazjum Schulpforta. Po czym od 19 listopada 1610 roku studiował prawo, a później filozofię na uniwersytecie w Wittenberdze. Jego nauczycielami byli filolodzy klasyczni i poeci neołacińscy Friedrich Taubmann, Johann Rodenberg, etyk Balthasar Meisner, matematyk i filolog Erasmus Schmidt, filozof Jakob Martini. W 1616 został magistrem siedmiu sztuk wyzwolonych i jeszcze w tym samym roku profesorem poezji w Wittenberdze, a w 1632 profesorem retoryki. W latach 1618, 1632, 1654 był rektorem uniwersytetu. Od 1641 roku należał do Towarzystwa Owocodajnego (niem. Fruchtbringende Gesellschaft) i nosił przydomek Der Genossene.
Jego uczniami było wielu poetów barokowych i pisarzy między innymi Christian Brehme, Samuel von Butschky, Simon Dach, Johann Michael Dilherr, Paul Gerhardt, Enoch Gläser, Christian Gueintz, Christian Keimann, Balthasar Kindermann, Johann Klaj, Christoph Kormart, Zacharias Lund, Johann Sebastian Mitternacht, Karl Ortlob, David Schirmer, Johann Georg Schoch, Jacob Schwieger, Jakob Thomasius i Philipp von Zesen. Augusta Buchnera widziano spadkobiercę duchowego po śmierci jego przyjaciela Martina Opitza, który wywarł duży wpływ na niemiecką poezję okresu baroku.

Znaczenie

Główne dzieło Augusta Buchnera Anleitung zur deutschen Poeterei zostało wydane w 1665 w Wittenberdze po jego śmierci przez jego zięcia Otto Praetoriusa. Zawiera ono jego poetyckie wykłady. Ani jego łacińskie ani niemieckie poematy nie wyróżniają się szczególną oryginalnością. Są to przeważnie wiersze okolicznościowe i leżą w obszarze ortodoksyjno-protestanckiej pieśni kościelnej. Ich historyczne znaczenie leży we wprowadzeniu przez niego metrycznej reformy jego przyjaciela Martina Opitza do Saksonii.

W zasadzie opierał się na pisarzach antycznych, ale uwzględniał już także poetów średniowysokoniemieckich, do których zaliczani są lirycy Reinmar der Alte, Der von Kürenberg, Walther von der Vogelweide oraz mistycy Dawid z Augsburga, Mistrz Eckhart, Mechtylda z Magdeburga.
Działalność pedagogiczna Augusta Buchnera porównywana jest z działalnością prowadzoną przez XVIII-wiecznego pedagoga Christiana Fürchtegotta Gellerta. Dla swojego przyjaciela Heinricha Schütza August Buchner napisał w 1638, na wzór włoski, tekst do opery baletowej Orpheus, która została wystawiona na dworze elektorskim w Dreźnie. Miała ona duże znaczenie dla wczesnej historii niemieckiej opery.

Dzieła (wybór)

  • Dissertationum academicarum. Wittenberg 1650 (Universitätsschriften; erw. Ausg. 1678 u. 1679)
  • Orationes panegyricae. Kleve 1668 (Lob- und Trauerreden; erw. Ausg. 1669, 1672, 1681, 1682)
  • Epistolae. Dresden 1679 (Briefe; 9 Drucke, beste Ausg. 1707 u. 1710)

Literatura

  • Palm, Hermann, „Buchner, August“, w: Allgemeine Deutsche Biographie, tom 3 (1876), strony 485-487.
  • Borcherdt, Hans Heinrich, „Buchner, Augustus“, w: Neue Deutsche Biographie, tom 2 (1955), strona 703.
  • Wilhelm Buchner: August Buchner, sein Leben und Wirken. Hannover 1863 Online

Linki

Autor: Roman Penkała