Sophie Brentano

Marie Sophie Therese Brentano ( ur. 15 sierpnia 1776 roku w Ehrenbreitstein (obecnie dzielnica Koblencji), zm. 19 września 1800 roku w posiadłości Christopha Martina Wielanda w Oßmannstedt) - zwana Sophie, była przyjaciółką Johanna Wolfganga von Goethego. (wyznania katolickiego)

Portret Sophie Brentano wykonany przez Ferdinanda Hodlera. Źródło: Literaturland Thüringen

Genealogia

Ojciec Peter Anton Brentano (1735-1797), hurtownik i dyplomata; matka Maximiliane von La Roche (1756-1793), córka Sophie von La Roche; rodzeństwo m.in. Bettina von Arnim i Clemens Brentano; panna.

Życiorys

Jako czteroletnie dziecko Sophie Brentano straciła oko podczas zabawy. Po wczesnej śmierci matki zamieszkała razem z bratem Clemensem u cioci Luisy w Koblencji. Oboje później bardzo ubolewali nad tym okresem swojego życia. Po powrocie do Frankfurtu przypadł jej nadzór nad młodszym rodzeństwem Kunigundą (zwaną Gunda), Cathariną Elisabeth (zwaną Bettina), Marią Cathariną (zwana Lulu) jak również Magdaleną (zwaną Meline).
Szczególna przyjaźń łączyła ją z babcią Sophią von La Roche, która kilkakrotnie zabierała ją w odwiedziny do byłego swojego narzeczonego Christopha Martina Wielanda do Weimaru, do jego posiadłości Oßmannstedt. Sophie wkrótce poznała dzięki niemu uczonych i ludzi sztuki m.in. księżniczkę Annę Amalię,  Goethego, małżeństwo Marię Karolinę i Johanna Gottfrieda Herdera, Jeana Paula, Heinricha von Kleista i wydawcę Georga Joachima Göschena. Między 64 letnim Wielandem, a 23 letnią Sophią rozkwitła przyjaźń, a może platoniczna miłość, potwierdzona ich korespondencją. Swoje ostatnie lato spędziła Sophie w majątku Wielanda, gdzie zmarła w wieku 24 lat w wyniku ostrego zapalenia opon mózgowych lub tyfusu.

Jej pamięć była tak droga małżeństwu Wielandów, że została pochowana w ich posiadłości. Życzeniem Martina Wielanda było, aby został pochowany obok swojej żony i Sophie. W 1807 roku na ich wspólnym grobie postawiono pomnik z napisem:
Miłość i przyjaźń objęła w uścisku krewne dusze za życia
a wy śmiertelnicy przykrywacie ich tym wspólnym kamieniem.
(niem. LIEBE UND FREUNDSCHAFT UMSCHLANG DIE VERWANDTEN SEELEN IM LEBEN
UND IHR STERBLICHES DECKT DIESER GEMEINSAME STEIN).

Literatura

• Henner Reitmeier: Zwei geknickte Blüten der Romantik. Über Sophie Brentano und Karoline von Günderrode, w: Die Brücke Nr. 166, Mai-August 2014, s. 68-70. online

Linki

• Wielandgut Oßmannstedt na stronie klassik-stiftung.de.