Christlieb Julius Braniss

Christlieb Julius Braniss (inna pisownia Christlieb Julius Braniß; ur. w 1792 we Wrocławiu (wówczas niem. Breslau), zm. w 1873 we Wrocławiu) – niemiecki filozof, profesor na uniwersytecie we Wrocławiu, rektor uniwersytetu w latach 1854/55 i 1860/61.

Życiorys

Christlieb Julius Braniss pod wpływem Henricha Steffensa, Friedricha Schleiermachera i Hegla rozwinął własny system filozoficzny, który przedstawiał się jako rodzaj spekulacyjno-mistycznego ewolucjonizmu, etyczno-antropocentryczny, ale z zachowaniem boskiej osobowości, zatem panteistyczny. Rozróżnia filozofię idealną i metafizykę, które skonstruowały czysto myślowo idealny charakter świata, i filozofię rzeczywistą, która wywodzi się ze świata realnego i w nim pokazuje byt idei jako jego immanentną prawdę. Metafizyka wykazuje, że Bóg jest absolutnym czynem, bytem i świadomością, a świat jest manifestacją Boga. W pojawieniu się podmiotu lub wolnego ducha w świecie, cel świata osiągany jest w moralności. Filozofia rzeczywista (Realphilosophie) może swoje zadanie tylko częściowo rozwiązać, ponieważ świat pojmowany jest jeszcze w trakcie rozwoju. Kończy się postulatem pełnej realizacji idei w świecie i staje się filozofią praktyczną.

Dzieła (wybór)

  • Die Logik in ihrem Verhältniß zur Philosophie geschichtlich betrachtet (Logika w jej stosunku do filozofii rozważana historycznie), Berlin 1823.
  • Ueber Schleiermacher's Glaubenslehre (O teorii wiary Schleiermachera), Berlin 1824.
  • Grundriß der Logik (Zarys logiki), Breslau 1829.
  • System der Metaphysik (System metafizyki), Breslau 1834.
  • Geschichte der Philosophie seit Kant (Historia filozofii od Kanta), tom 1, Breslau 1842.
  • Ueber die Würde der Philosophie und ihr Recht im Leben der Zeit (O godności filozofii i jej prawie życiu czasu), Berlin 1854.
  • Die wissenschaftlichen Aufgaben der Gegenwart (Naukowe zadania teraźniejszości), Breslau 1858.