Johann Caspar Bluntschli
Johann Caspar Bluntschli (ur. 7 marca 1808 r. w Zurychu; zm. 21 października 1881 r. w Karlsruhe) - szwajcarski prawoznawca, polityk i profesor na uniwersytetach w Zurychu, Monachium i Heidelbergu. (wyznania ewangelickiego)
 |
| Johann Caspar Bluntschli. Źródło: Wikimedia Commons |
Genealogia ↑
Ojciec Hans Caspar Bluntschli (1774-1860), pisarz w cechu rzeźników "zum Widder", producent świec i mydła; Anna Katharina Koller (1785-1840); - ożenił się w 1831 r. z Emilie Vogel (1808-76), córką producenta cukru i sędziego dystryktu; miał 2 synów.
Życiorys ↑
Po ukończeniu szkół i Politycznego Instytutu Prawoznawstwa (niem. Politisches Institut Rechtswissenschaft) w Zurychu kontynuował studia w Berlinie u Friedricha Carla von Savigny (1779-1861) i Bonn, gdzie w 1829 r. uzyskał tytuł doktora obojga praw. W 1830 r. został w Zurychu sekretarzem rządu kantonu, później pisarzem w sądzie okręgowym i notariuszem miejskim. Oprócz tego działał jako publicysta i był członkiem Wielkiej Rady Miasta.
Od 1833 r. uczył na uniwersytecie w Zurychu jako profesor nadzwyczajny prawa rzymskiego, a od 1836 jako profesor zwyczajny prawa rzymskiego, niemieckiego i historii prawa. W tym czasie był także konsultantem prawnym miasta. W latach 1837-48 zasiadał z ramienia partii liberalno-konserwatywnej w Radzie Miasta, której przewodniczył w 1845 roku. Opracowywał od 1841 r. ustawy dotyczące opieki nad niepełnoletnimi i dokończył rozpoczęty w 1835 r. przez jego nauczyciela Friedricha Ludwiga Kellera (1799-1860) »Kodeks prywatnoprawny« (niem. Privatrechtliches Gesetzbuch).
W 1848 r. przeniósł się na uniwersytet do Monachium, a w 1861 r. został profesorem nauk politycznych na uniwersytecie w Heidelbergu. Bluntschli jako przeciwnik ultramontanizmu był 8 czerwca 1865 współzałożycielem Stowarzyszenia Protestantów Niemieckich (niem. Deutscher Protestantenverein), kilkakrotnie przewodniczącym badeńskiego synodu ewangelickiego i czołowym wolnomularzem.
Brak jego sukcesów politycznych przypisywany jest uporczywemu obstawaniu przy spekulatywnej filozofii Friedricha Rohmera (1814-1856). Odniósł natomiast sukcesy jako historyk prawa, redaktor ustaw i protektor prawa międzynarodowego. »Kodeks prywatnoprawny« (niem. Privatrechtliches Gesetzbuch) stanowi oryginalny twór, będący kodyfikacją, w której zauważalne są wpływy austriackie i francuskie. Zawarta w nim interpretacja prawa wywierała wpływ, aż po Czarnogórę. W 1873 r. był jednym z założycieli Instytutu Prawa Międzynarodowego (fr. Institut de droit international) w Gandawie i miał zasadniczy udział przy opracowaniu prawa związanego z prowadzeniem wojny.
Johann Caspar Bluntschli zmarł 21 października 1881 w Karlsruhe i pochowano go w rodzinnym grobie na cmentarzu Bergfriedhof w Heidelbergu. Grób znajduje się na tzw. "drodze profesorów" (niem. Professorenweg) w kwaterze D.
Dzieła (wybór) ↑
- Entwicklung der Erbfolge gegen den Willen nach römischem Recht. 1829.
- Staats- und Rechtsgeschichte der Stadt und Landschaft Zürich. 2 tomy, 1838 i 1839.
- Uri, Schwyz und Unterwalden und ihre ersten ewigen Bünde. 1846.
- Geschichte der Republik Zürich. 2 tomy, 1847.
- Allgemeines Staatsrecht. 1852.
- Deutsches Staatswörterbuch 12 tomów, 1857–1870.
- Deutsche Rechtssprichwörter. 1869.
- Geschichte der neueren Staatswissenschaft. 1881.
Literatura ↑
- Gerold Meyer von Knonau: „Bluntschli, Johann Caspar”. W: Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Tom 47, Duncker & Humblot, Leipzig 1903, s. 29-39 (online).
- Heinrich Mitteis: „Bluntschli, Johann Caspar”. W: Neue Deutsche Biographie (NDB). Tom 2, Duncker & Humblot, Berlin 1955, ISBN 3-428-00183-4, s. 337 (online).