Christoph Blumhardt
Christoph Friedrich Blumhardt (ur. 1 czerwca 1842 r. w Möttlingen koło Calw; zm. 2 sierpnia 1919 r. w Jebenhausen koło Göppingen)- wirtemberski teolog ewangelicki, poeta religijny, deputowany do Landtagu z ramienia SPD. Uważany jest za założyciela ruchu religijno-socjalistycznego w Szwajcarii i Niemczech.
 |
| Christoph Blumhardt. Źródło: Wikimedia Commons |
Genealogia
Ojciec Johann Christoph Blumhardt (1805-1880); matka Doris Köllner; - ożenił się w 1870 r. z Emilie Bruninger (1849-1929); miał 4 synów i 7 córek.
Życiorys
Christoph Blumhardt wyrastał w domu o silnych poglądach pietystycznych, które jego ojciec uwzględniał w życiu codziennym. Po ukończeniu studiów teologicznych w Tybindze i ukończonym wikariacie przybył w 1869 r. do kurortu Bad Boll jako pomocnik i sekretarz ojca. Po śmierci ojca objął kierownictwo kurortem. Jako duszpasterz i elokwentny kaznodzieja wzywający do pokuty uzyskał uznanie sięgające daleko poza jego ojczyznę. Jednym z jego gości był w 1892 r. młody Hermann Hesse, który uciekł z seminarium teologicznego w Maulbronn i na życzenie rodziców przebywał w Bad Boll. Wielki wpływ wywarł także na przyszłego teologa Eduarda Thurneysena. Dopiero w październiku 1896 r. przeżył pewien rodzaj "przebudzenia", które go uczyniło pewnym, że jego posłannictwem jest głoszenie o bezgranicznej miłości Boga.
Tak napisał w swoim kazaniu bożonarodzeniowym w 1896 r.:
»Miłość Boga roztapia wszystko zło, podłość, zwątpienie; miłość Boga przełamuje także śmierć. Ale musi to być miłość Boża; miłość, która także wrogów kocha; miłość, która ustawicznie przez wszystko przenika jak bohater i nie pozwala obrażać się, gardzić, odrzucać; miłość, która z hełmem nadziei na głowie kroczy przez świat. Nie odważyliśmy się dotąd powiedzieć: Jezus urodził się i dlatego wszystkie stworzenia są kochane. … Jezus chce zostać zrozumiany jako bezgraniczna miłość Boga. W tej miłości chce być płomieniem, przy którym my się czysto palimy. On jest tylko miłością, tylko miłosierdziem Boga, które nas bierze w swój sąd, abyśmy stali się wolni od wszystkiego, co czyni nas teraz niewolnikami i ludźmi nieszczęśliwymi, którzy dzisiaj żyją a jutro znikną w ciemności śmierci.«Kierowany takim przekonaniem wziął teraz aktywny udział w problemach dnia powszedniego robotników i »kwestiach społecznych«. W 1899 r. przyznał się na spotkaniu robotników w Göppingen do »socjalizmu«. Potem pewna gazeta fałszywie poinformowała, że wstąpił do SPD, co spowodowało, że w kręgach kościelnych spotkał się z wrogością. W tych warunkach faktycznie wstąpił do SPD i został zmuszony do rezygnacji z dotychczasowego stanowiska proboszcza. W grudniu 1900 r. wybrano go w Göppingen na deputowanego do wirtemberskiego Landtagu, w którym działał przez sześć lat.
Z powodu tego zwrotu stracił wielu dotychczasowych przyjaciół i pole działania jako pastor wzywający do pokuty. Mimo to oprócz pracy politycznej, Christoph Blumhardt pozostał kaznodzieją i duszpasterzem dla gości domu konferencyjnego Bad Boll. Blumhardt podróżował w 1905 r. i 1910 r. do Egiptu, w 1906 r. do Palestyny. W 1907 r. przeprowadził się do Jebenhausen i ograniczył działalność duszpasterską, ale nadal brał udział we współczesnych wydarzeniach. W stosunku do wybuchu pierwszej wojny światowej zajął takie stanowisko:
»Jak złodzieje w nocy, zwiastunowie Pana Jezusa Chrystusa przybyli: wielki zgiełk i wielkie nieszczęście na ziemi. Żyjemy w czasie nocy przed Królestwem Bożym, w początkach, bo jest konieczne, że w efekcie zmieni się cała ziemia. Ciemności rozwieją się dzięki naszemu Panu Jezusowi Chrystusowi, zwycięskiemu bohaterowi.«
W tej nadziei eschatologicznej Christoph Blumhardt trwał aż do śmierci. W październiku 1917 r. doznał udaru mózgu, ale nadal modlił się za Kościół i o ratunek dla świata:
»Kiedyś przyjdzie dzień, a wkrótce przyjdzie dzień naszego Pana Jezusa Chrystusa. Wtedy zrozumiesz swoje życie, wtedy będziesz się radować nad wszystkimi trudami, które miałeś, wtedy będziesz dziękować za siebie i innych, za twoją teraźniejszość i twoją przeszłość.«
Christopha Blumhardta radykalne oczekiwanie Królestwa Boga -»kiedyś i wkrótce« - i jego zdecydowanie dla socjalizmu zostały odrzucone przez mieszczaństwo i Kościół jego czasu. Jednak właśnie ten autsajder okresu przedwojennego wpłynął na tych teologów, którzy kształtowali publiczną debatę po 1918 roku, przede wszystkim na Karla Bartha, ale także na Hermanna Kuttera, Leonharda Ragaza i Eduarda Thurneysen.
Ewangelicki Kościół w Niemczech wspomina go 2 sierpnia w Ewangelickim Kalendarzu Imion.
Dzieła (wybór)
- Hausandachten für alle Tage des Jahres, 1921.
- Vom Reich Gottes. Aus Predigten und Andachten, 1922.
- Auswahl aus Predigten und Andachten, 4 tomes, 1925-32.
- Abendgebete für alle Tage des Jahres, 1937.
Literatura
- Friedrich Wilhelm Bautz: Christoph Blumhardt. W: Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL). Tom 1, Bautz, Hamm 1975. ISBN 3-88309-013-1, s. 630–631.
- Heinz-Horst Schrey: „Blumhardt, Christoph Friedrich” Neue Deutsche Biographie (NDB). Tom 2, Duncker & Humblot, Berlin 1955, ISBN 3-428-00183-4, s. 334 (online).