Johann Hartwig Ernst von Bernstorff

Johann Hartwig Ernst von Bernstorff (ur. 13 maja 1712 r. w Hanowerze; zm. 18 lutego 1772 r. w Hamburgu) - duński polityk. (wyznania ewangelickiego)

Johan Hartvig Ernst Bernstorff
Johann Hartwig Ernst von Bernstorff.
Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia

Ojciec Joachim Engelke (1678-1737), szambelan elektora Hanoweru, syn Joachima Ernsta i Dorothei von Bülow-Weschendorf; matka Sophie Charlotte, córka Andreasa Gottlieba Freiherra von Bernstorffa (1649-1726); - ożenił się w Fiurendal (Seeland) w 1751 r. z Charitas Emilie von Buchwald; bezdzietny; bratanek Andreas Peter von Bernstorff (1735-1797).

Życiorys

Johann Hartwig Ernst von Bernstorff studiował w Getyndze i Tybindze, po czym w latach 1729-1731 odbył podróż edukacyjną po Niemczech, Szwajcarii, Włoszech, Francji, Anglii i Niderlandach.

Wkrótce po powrocie z podróży wstąpił do duńskiej służby, co umożliwili mu jego krewni Christian Ludvig von Plessen (1676-1752) i Carl Adolph von Plessen (1678-1756) będący ministrami króla Danii Chrystiana VI (1699-1746). W wieku 21 lat został posłem na dworze w Dreźnie i w tej roli towarzyszył Augustowi III (1696-1763) do Warszawy, gdzie pozostał do 1737 roku. Następnie reprezentował Danię na Sejmie Rzeszy w Ratyzbonie podczas wyboru cesarza Karola VII Bawarskiego (1697-1745), a później na jego dworze. W latach 1744-1750 był posłem w Paryżu. Od 1751 r. kierował duńską polityką zagraniczną i Niemiecką Kancelarią (duń. Tyske Kancelli, niem. Deutsche Kanzlei - duńskie władze administracyjne Księstw Schleswigu i Holsztynu z siedzibą w Kopenhadze; nazwa Niemiecka Kancelaria wynika z faktu stosowania w jej urzędach języka niemieckiego).

Podczas całej swojej prawie 20-letniej kadencji Johann Hartwig Ernst von Bernstorff prowadził politykę pokojową. W czasie wojny siedmioletniej (1756-1763) starał się zachować neutralność, mimo nacisków Prus i Rosji. Prowadził z Anglią bezskuteczne rozmowy na temat swobodnej żeglugi morskiej. Tę politykę neutralności realizował także jego następca Andreas Peter von Bernstorff (1735-1797).

Po zamordowaniu cara Piotra III (1728-1762) duńska polityka przyjęła nowy kierunek, który zakończył się w 1765 r. przymierzem z Rosją. Jako kierujący Kolegium Handlowym (do 1767) wspierał produkcję przemysłową. Bernstorff był pierwszym, który zniósł w swoich wioskach pańszczyznę i przeprowadził daleko idące reformy. W ten sposób przygotował drogę swojemu bratankowi do zniesienia pańszczyzny w całej Danii. Brał udział w życiu duchowym swojego czasu, wspierał poetów, artystów i uczonych. W jego domu przebywał przez pewien czas Friedrich Gottlieb Klopstock (1724-1803).

Po śmierci króla Fryderyka V (1723-1766) do władzy doszedł jego syn Chrystian VII Oldenburg (1749-1808), a wraz z nim Johanna Friedricha Struenseego (1737-1772), który spowodował, że Johann Hartwig Ernst von Bernstorff musiał w 1770 r. opuścić zajmowane stanowiska. Bernstorff spędził ostatnie lata w Holsztynie i Hamburgu.

Literatura

  • Karl Lorentzen: „Bernstorff, Johann Hartwig Graf von” w Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Tom 2, Duncker & Humblot, Leipzig 1875, s. 499-504 (online).
  • Hermann Kellenbenz: „Bernstorff, Johann Hartwig Ernst Graf v..” w Neue Deutsche Biographie (NDB). Tom 2, Duncker & Humblot, Berlin 1955, ISBN 3-428-00183-4, s. 140 (online).

Linki