Bernhard Molique


Wilhelm Bernhard Molique (ur. 7 października 1802 w Norymberdze; zm. 10 maja 1869 w Cannstatt koło Stuttgartu) był niemieckim kompozytorem i skrzypkiem. (wyznanie katolickie)

Genealogia


Ojciec Christian (1762–1837), fagocista i skrzypek oraz muzykant miejski w Norymberdze, syn muzyka Franza z Lauterburga (Alzacja); matka Catharina (1777–1845, wyznanie ewangelickie), córka Simona Kayßera, stróża w Wilhermsdorf (Środkowa Frankonia); – ożenił się w Monachium w 1825 z Anną Marią (1805–82), aktorką dworską w Monachium, córką Johanna Christopha Wanneya, piekarza w Mannheim i Karoline Grosser; miał 4 córki.

Życiorys


Bernhard Molique już jako dziecko potrafił grać na różnych instrumentach, ale szczególne zdolności wykazywał w grze na skrzypcach. W wieku sześciu lat pierwszy raz koncertował publicznie. W wieku 14 lat wziął kilka lekcji u Ludwiga (Louis) Spohra. W 1816 r. udał się do Monachium, gdzie został uczniem tamtejszego koncertmistrza Pietro Rovelliego (1793–1838).

Po sukcesie podczas debiutu w Wiedniu w 1817 r. został członkiem orkiestry w tamtejszym teatrze »Theater an der Wien«. Po powrocie Pietro Rovelliego do Włoch został w 1820 r. jego następcą w orkiestrze w Monachium. W 1826 r. otrzymał posadę dyrektora muzycznego i koncertmistrza w Stuttgarcie, którą pełnił przez 23 lata. W tym okresie odbył podróże koncertowe po Europie i koncertował przede wszystkim w Anglii, gdzie odniósł wielki sukces jako wirtuoz skrzypiec i kompozytor. W 1849 r. zamieszkał razem z rodziną w Londynie. Mimo, że nigdy nie pobierał systematycznie lekcji kompozycji został tam profesorem kompozycji w Royal Academy of Music. Z powodu nasilających się bólów głowy coraz rzadziej występował publicznie. W maju 1866 r. wrócił do Cannstatt koło Stuttgartu, gdzie zmarł 10 maja 1869 roku.

Molique był cenionym skrzypkiem i stawiano go na równi ze Spohrem. Reprezentował tradycję francuskiej szkoły skrzypcowej. Jego wyśmienitą technikę chwalili Schumann i Mendelssohn. Jako kompozytor wykazywał mało oryginalności, reprezentował klasycystyczne ukierunkowanie i odrzucał nową szkołę niemiecką zapoczątkowaną przez grupę muzyków skupiających się wokół Ferenca Liszta. Pierwsze jego utwory instrumentalne są pod wyraźnym wpływem Spohra, a późniejsze raczej Mendelssohna, szczególnie kwartet smyczkowy op. 42 i 6 melodii względnie »Morceaux charactéristiques« na skrzypce i fortepian op. 36, 41 i 47, które wzorowane były na pieśniach Mendelssohna »Lieder ohne Worte«. Molique opowiadał się za muzyką kameralną reprezentowaną przede wszystkim przez Josepha Joachima i Hansa von Bülowa. Skomponował także symfonie, koncerty skrzypcowe, wiolonczelowe, grany do dzisiaj koncert obojowy i fletowy. Pozatym tworzył utwory wokalne, wśród nich msze i liczne pieśni.

Literatura


  • Josef Sittard: Molique, Wilhelm Bernhard w Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Tom 22, Duncker & Humblot, Leipzig 1885, s. 106
  • Reiner Nägele: Molique, Bernhard Neue Deutsche Biographie (NDB). Tom 17, Duncker & Humblot, Berlin 1994, ISBN 3-428-00198-2, s. 726.

Linki