Heinz Bello

Heinz Bello (właściwie Heinrich Bello; ur. 5 września 1920 we Wrocławiu; zm. 29 czerwca 1944 w Berlinie) – ofiara reżimu nazistowskiego i katolicki męczennik.

Genealogia

Ojciec Justin Bello (1885-1967), urzędnik podatkowy; matka Elisabeth Groeger (1888-1967);

Życiorys

Od 1926 r. Bello wyrastał w Wesel, w katolickim środowisku. W Wesel uczęszczał do szkoły ludowej i w marcu 1939 r. zdał maturę w Konrad-Duden-Gymnasium Wesel. Aktywnie działał w katolickim ruchu młodzieżowym Bund Neudeutschland, od 24.04.1934 do 2.4.1939 był członkiem Hitlerjugend, po zdanej maturze odbywał służbę w Reichsarbeitsdienst (RAD; pol. Służba Pracy Rzeszy), a po wybuchu wojny został powołany do służby wojskowej.

W semestrze zimowym 1939/40 został zwolniony ze służby do odbycia studiów medycznych w Münster i od 1.5.1940 należał do Narodowosocjalistycznego Związku Studentów (NSDStB), nim odkomenderowano go w tym samym roku do służby na froncie wschodnim. W maju 1942 r. ponownie został oddelegowany na studia medyczne w Münster. 20 lipca 1943 r. został omyłkowo odkomenderowany do służby. Gdy jego przełożony się zorientował skreślił go z listy odbywających służbę, ale w tym czasie Bello nadaremnie pojawił się już na przewidzianej pozycji służbowej. Ponieważ musiał zrezygnować z wieczorka muzycznego, aby móc odbyć służbę, dał upust swojej złości i narzekał na złe warunki służby, bezwzględne rozkazy reżimu nazistowskiego, korupcję przywódców partyjnych, militaryzm i cały nacjonalistyczny ruch i jego przywódców. W marcu 1944 r. o jego wypowiedziach został poinformowany podczas święta kompanijnego oficer i 18 kwietniu tegoż roku Bello stanął przed sądem wojskowym w Berlinie-Charlottenburgu. Został skazany na karę śmierci i przetransportowany do więzienia, gdzie na wykonanie wyroku musiał czekać do czerwca.

29 czerwca 1944 r. Heinz Bello został rozstrzelany na placu w Berlinie-Tegel. Początkowo pochowano go na cmentarzu Sankt Hedwigs-Friedhof w Berlinie., w 1960 r. jego szczątki przewieziono do Wesel, a w 1966 r. ekshumowano i 3 września 1966 r. przeniesiono do krypty w Xantener Dom, która poświęcona została pamięci nowożytnych męczenników.

Kościół katolicki przyjął Heinza Bello jako świadka wiary do niemieckiej martyrologii XX wieku.

Literatura

  • Seeger, Hans-Karl: Heinz Bello w Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL). Tom 21, Bautz, Nordhausen 2003, sp. 91–95.

Linki