Immanuel Bekker
Immanuel Bekker (urodzony jako August Emanuel Bekker; ur. 21 maja 1785 r. w Berlinie; zm. 7 czerwca 1871 r. tamże) - niemiecki filolog klasyczny i romanista. (wyznania ewangelickiego)
 |
| Immanuel Bekker. Źródło: Wikimedia Commons |
Genealogia ↑
Ojciec August Friedrich, mistrz ślusarski; matka Rebecca Mewis (Mebus, Mebis); - ożenił się z Sophią Patricią Johanną Simon w Cadix; syn Ernst Immanuel.
Życiorys ↑
Po ukończeniu gimnazjum Grauen Kloster, Immanuel Bekker studiował w Halle u Friedricha Augusta Wolfa. Dzięki protekcji Wolfa otrzymał w 1810 powołanie jako profesor na nowo otwarty uniwersytet w Berlinie. Na uniwersytecie wykładał przez 60 lat, a jego małomówność była wręcz przysłowiowa o czym Friedrich Schleiermacher powiedział: »Bekker milczy w siedmiu językach.«
W 1815 został członkiem Pruskiej Akademii Nauk, na zlecenie, której odbył kilka podróży do Paryża, Włoch i Wielkiej Brytanii w celu odkrycia i zbadania rękopisów, które wykorzystał w swoich licznych wydaniach. Bekker był najważniejszym wydawcą greckich pism w swoim czasie. Najbardziej znane jest jego krytyczne wydanie Platona i zbioru pism Arystotelesa, które jeszcze dzisiaj są autorytatywne. Immanuel Bekker był pierwszym, który przygotował w kompleksowy sposób poprawnie greckie teksty na zasadzie dyplomatycznej. Spośród pisarzy, których rękopisy opracował, wszystkie wcześniejsze ich opracowania stały się bezużyteczne. Dopiero dzięki jego wydaniom badanie greckiej gramatyki i leksykografii zyskało pewne i stabilne podłoże.
Prace Immanuela Bekkera w dziedzinie filologii łacińskiej były mniej obszerne i mniej znaczące. Z badań języka romańskiego poczynionych w czasie podróży do Paryża powstało wydanie starofrancuskich i prowansalskich wierszy. Jego twórczość zawarta została w ok. 140 tomach i uważana była w XIX wieku jako wzór, a szczególnie jego wydania Platona i Homera.
Dzieła (wybór) ↑
- De Apollonii libris syntaxeos, 1806.
- Anecdota Graeca, 3 tomy 1814/1816/1821.
- Diodor, 4 tomy 1853/54.
- Homer. Blätter, 2 tomy 1863/72.