Ernst Barnikol


Ernst Barnikol (ur. 21 marca 1892 r. w Barmen (dziś część Wuppertalu); zm. 4 maja 1968 r. w Halle (Saale)) - niemiecki teolog ewangelicki i historyk Kościoła.

Życiorys


Ernst Barnikol zdał maturę w 1910 r. w Koblecji, po czym studiował historię, germanistykę, filozofię i teologię na uniwersytetach w Tybindze, Marburgu i Berlinie, a w latach 1914-1916 na uniwersytecie w Utrechcie. W 1916 r. otrzymał w Marburgu stopień doktora filologii. Od 1916 do 1917 r. był żołnierzem w służbie wartowniczej. W 1917 r. zdał egzamin teologiczny i został wikariuszem w Wesselingu.

W 1920 r. został w Marburgu licencjatem teologii i w 1921 r. habilitował się na wydziale teologicznym w Bonn z zakresu początków chrześcijaństwa. Jeszcze w tym samym roku uczył na uniwersytecie w Bonn jako privatdozent Nowego Testamentu, a w następnym roku historii Kościoła.

W 1928 r. Ernst Barnikol otrzymał nominację na profesora nadzwyczajnego historii Kościoła i początków chrześcijaństwa na uniwersytecie w Kilonii. W tym czasie napisał kilka pism i wydał także wczesne pisma socjalistów m.in. Wilhelma Weitlinga. Na podstawie tego powołano go już w 1929 r. na profesora zwyczajnego na uniwersytet w Halle.

W 1933 r. podczas wyborów kościelnych musiał zapłacić karę pieniężną, ponieważ w swoim zborze wywołał dyskusję polityczną. Nie odnosił się na ogół do polityki kościelnej nacjonalizmu. W sierpniu 1945 r. należał jako przedstawiciel SPD do komisji uniwersytetu, która dążyła do jego denacyfikacji. Dzięki niemu też w bibliotece wydziału teologicznego w Halle zachowały się pisma Karola Marksa wydane w czasie Republiki Weimarskiej. Jego działalność na uniwersytecie nie była jednak bezdyskusyjna. Twierdzono, że należał do Służby Bezpieczeństwa Reichsführera SS (niem. Sicherheitsdienst des Reichsführers-SS), co później okazało się nieprawdą. W 1950 r. rozpoczął spory z Socjalistyczną Partią Jedności Niemiec (niem. Sozialistische Einheitspartei Deutschlands, SED), ale nie wpłynęły one na pozbawienie go profesury. W 1960 r. przeszedł na emeryturę.

Ernst Barnikol zmarł 4 maja 1968 r. w Halle (Saale) i został pochowany na cmentarzu Laurentius-Friedhof.

Dzieła (wybór)


  • Das entdeckte Christentum im Vormärz. Bruno Bauers Kampf gegen Religion und Christentum und Erstausgabe seiner Kampfschrift, 1927.
  • Die drei Jerusalemreisen des Paulus. Die echte Konkordanz der Paulusbriefe der Wir-Quellen der Apostelgeschichte, 1929.
  • Die Entstehung der Kirche im 2. Jahrhundert und die Zeit Marcions, 1933.
  • Zurück zum alten Glauben. Jesus der Christus. Evangelischer Ruf an deutsche Theologen und Laien , 1933.
  • Verantwortung, Erbe und Aufgabe der deutschen evangelischen Kirche, 1938.
  • Luther in evangelischer Sicht. Vorträge, 1954.

Literatura


  • Friedrich Wilhelm Bautz: Barnikol, Ernst. W: Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL). Tom 1, Bautz, Hamm 1975. ISBN 3-88309-013-1, s. 377-378.

Linki