Caroline Bardua

Caroline Bardua (ur. 11 listopada 1781 w Ballenstedt (Harz); zm. 2 czerwca 1864 tamże) – niemiecka malarka, która jako jedna z pierwszych kobiet w sztuce zapewniła sobie egzystencję jako niezależna artystka.

Caroline Bardua, autoportret, ok 1810. Źródło: Stadtmuseum, Drezno

Genealogia

• Ojciec: Johann Adam Bardua (1740–1818), pochodzenia francuskiego kamerdyner księcia Anhalt-Bernburg Aleksego Fryderyk Chrystian;
• Matka: Sophie Sabine Kirchner (1760–1825);
• Rodzeństwo: Ernst Bardua (1784–1867), Ludwig Bardua (1795–1843), Wilhelmine Bardua (1798–1865).

Życiorys

Caroline Bardua należała do tych postaci kobiecych epoki Goethego i biedermeieru, którą wyróżniały nie tylko różnorodne talenty, lecz przede wszystkim osobowość. W tajniki malarstwa wprowadził ją w latach 1805–07 Heinrich Meyer w Weimarze, a potem kontynuowała naukę od 1807 do 1811 roku w Dreźnie u Gerharda von Kügelgena. Swoje prace tworzyła w Halle, Heidelbergu, Paryżu i Frankfurcie nad Menem. Przez całe życie towarzyszyła jej siostra Wilhelmine. Do grona przyjaciół Caroline Bardua należeli Goethe, Bettina von Arnim, Caspar David Friedrich, Johanna Schopenhauer, Gerhard von Kügelgen, członkowie pruskiego dworu i rodziny książęcej w Ballenstedt.

Dzieła (wybór)

Caspar David Friedrich

Carl Maria von Weber

• Caspar David Friedrich, 1810, olej na płótnie, 76,5 x 60 cm, Stara Galeria Narodowa, Berlin, online
• Carl Maria von Weber, 1821, olej na płótnie, 77,5 x 60,5 cm, Stara Galeria Narodowa, Berlin, online

Literatura

• Josefine Rumpf, "Bardua, Karoline" w: Neue Deutsche Biographie 1 (1953), s. 587 online