Ottilie Baader

Ottilie Baader (ur. 30 maja 1847 roku w Rakowie (niem.Raake) w powiecie oleśnickim (niem. Kreis Oels) w rejencji wrocławskiej (niem. Regierungsbezirk Breslau) (często mylnie jako miejsce urodzenia podawany jest Frankfurt nad Odrą)^[1], zmarła 24 lipca 1925 roku w Berlinie) - liderka ruchu socjalistycznego kobiet.(wyznania b.d.)

Pierwsza konferencja przedstawicielek socjaldemokracji w dniu 15 września 1900 w Moguncji. Ottilie Bader (w środku). Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia ↑

Ojciec Gustav Baader (1812–1897) rozdzielacz cukru; matka Johanna Baader ( zmarła w 1855 roku na gruźlicę) szwaczka; - wyszła za mąż w 1911 roku za Augusta Dietricha z Oranienburga.

Życiorys ↑

Najpierw uczył ją jej ojciec, a później trzy lata Ottilie Baader uczęszczała do liceum w Frankfurcie nad Odrą. Gdy miała siedem lat zmarła jej matka. W swojej biografii Ottilie Baader pisze:
„Pierwszą rzeczą było to, że musiałam umyć martwą matkę i nałożyć jej czepek. Ludzie przychodzili i nazywali mnie dobrym dzieckiem, a nikt nie wiedział, jaką zgrozę budziło we mnie nie pojmowanie śmierci”.
Gdy miała 13 lat rodzina przeprowadziła się do Berlina, gdzie była szwaczką. Pracowała w fabryce 12 godzin dziennie najpierw jako ręczna szwaczka, a następnie szyła ubrania na maszynie i zarabiała 3 talary miesięcznie. Później pracowała chałupniczo, aby utrzymać rodzinę. Najpierw była członkiem w obywatelskim stowarzyszeniu pracownic Liny Morgenstern. W wyniku lektury „Kapitału” Karola Marksa jak również „Die Frau und der Sozialismus“ Augusta Bebela przystąpiła do socjaldemokracji. W 1866 roku brała udział w walce szwaczek płaszczy przeciw grożącemu podniesieniu ceł na przędzę i w latach 1870-1871 osiągnęła z 50 skłonnymi do strajku szwaczkami kołnierzy i mankietów, że przewidywana obniżka płac o połowę, została odwołana.
W 1885 roku założyła "Fachvereins der Berliner Mantelnäherinnenhttp", pierwszą organizację pracownic w Niemczech, co doprowadziło do jej pierwszego skazania na odbycie kary w więzieniu, czego uniknęła w wyniku ogłoszonej amnestii w 1888 roku przez obejmującego tron Fryderyka III.
W latach 1900-1908 była przewodniczącą towarzyszek Niemiec, a od lipca 1904 roku jedną z pierwszych opłacanych działaczek SPD i otrzymywała 1800 marek. W 1906 roku otrzymała nawet biuro z sekretarką. Jako przewodnicząca brała udział w tworzeniu socjalistycznego ruchu kobiet.
W 1914 roku Ottilie Baader nie była już osobą pierwszoplanową partii chociaż wciąż aktywnie działała. W 1917 roku została członkiem MSPD (Mehrheits-SPD -Większościowa Socjaldemokratyczna Partia Niemiec określenie SPD w latach 1917 -1922) i utraciła wszelki wpływ na politykę partii.
Zmarła 24 lipca 1925 roku w Weddinger w szpitalu Rudolf-Virchow-Krankenhaus i została pochowana na cmentarzu Friedhof Gerichtsstraße.

Znaczenie ↑

Na licznych krajowych i międzynarodowych spotkaniach i konferencjach Ottilie Baader żądała wprowadzenia równouprawnienia kobiet, angażowała się na rzecz ochrony kobiet i dzieci i popierała lepsze wykształcenie pracownic. Pisała regularnie dla czasopisma Die Gleichheit (Równość). Jej pamiętnik „Ein steiniger Weg“ został opublikowany w 1921 roku i dostarcza wiele informacji o proletariackim ruchu kobiet (ponownie wydane w 1979 roku).
Ottilie Baader w swoich pamiętnikach pisze:
„ Coraz mocniej występuje się przeciw kobietom(...) Każda, która w publicznych zgromadzeniach (…) zabrała głos, musiała nadzorującym urzędnikom podać nazwisko i adres (…) Od zarządu socjaldemokratycznego stowarzyszenia Elberfeld policja zarządała spisu członków z wypisanymi imionami, ponieważ w przeciwnym razie nie było można rozróżnić płci. Kobiety powinny być chronione przed socjalistyczną trucizną(...) Przy rozwiązaniu stowarzyszenia kobiet w Ronsdorf podano jako uzasadnienie, że dążyło ono do obejścia politycznego dziedzictwa. Pogląd ten był wystarczający, aby popełnić przestępstwo.”
W Berlin-Rudow w 1996 roku nazwano jej imieniem jedną z ulic.

Dzieła (wybór) ↑

Literatura ↑

Linki ↑

Przypisy ↑