Ludmilla Assing

Rosa Ludmilla Assing (pseudonimy Achim Lothar, Talora; ur. 22 lutego 1821 w Hamburgu; zm. 25 marca 1880 we Florencji) była niemiecką pisarką. (wyznanie luterańskie)

Ludmilla Assing
Ludmilla Assing - autoportret.
Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia

Ojciec David Assing (przed chrztem David Assur, 1787–1842), lekarz i pisarz, przyjaciel Adelberta von Chamisso i Justinusa Kernera; matka Rosa Maria (1783–1840), siostra Karla Augusta Varnhagena von Ense; siostra Ottilie Davide Assing (1819–84, popełniła samobójstwo), pisarka mieszkająca od 1852 w Nowym Jorku, w 1880 wróciła do Niemiec; – wyszła za mąż w 1874 za wojskowego Cino Grimelli, z którym się rozwiodła.

Życiorys

Ludmilla Assing mieszkała w latach 1842–60 u wujka Karla Augusta Varnhagena von Ense w Berlinie i próbowała prowadzić nadal salon jego żony Raheli. Przebywali tam m.in. Ernst von Pfuel, Alexander von Humboldt, Bettina von Arnim, Gottfried Keller i Ferdinand Lassalle. Wydanie spuścizny Karla i Raheli Varnhagen von Ense, szczególnie jej listów z Alexandrem von Humboldtem zrodziło wielki zgorszenie i doprowadziło w 1862 r. do jej zaocznego skazania na 2 lata i 8 miesięcy więzienia. Otto von Bismarck kazał dzienniki z roku 1848 skonfiskować. Sama Assing mieszkała już w tym czasie we Florencji, gdzie przebywała w kręgach emigracji politycznej (Michaił Bakunin) i przede wszystkim włoskich demokratów. Przez tłumaczenia ich pism i publikowane eseje w niemieckich gazetach i czasopismach próbowała zwerbować demokratyczną opozycję dla włoskiej myśli wolnościowej. Po ustaleniu stosunków w Niemczech i Włoszech zwróciła się znowu ku pracom literacko-biograficznym. We Florencji próbowała założyć podobny salon jaki prowadziła Rahel Varnhagena von Ense w Berlinie. W testamencie swój majątek zapisała politycznym przyjaciołom, a odziedziczoną spuściznę po Varnhagenach Królewskiej Bibliotece w Berlinie.

Dzieła (wybór)

  • ok. 50 tomów Aus dem Nachlaß Varnhagen's von Ense und Aus dem Nachlaß des Fürsten Pückler-Muskau.
  • Gräfin Elisa von Ahlefeldt, die Gattin Adolphs von Lützow, die Freundin Immermann's. 1857
  • Sophie von La Roche, die Freundin Wieland's. 1859.
  • Briefe von Alexander von Humboldt an Varnhagen von Ense. 1860.
  • Tłumaczenie Piero Cironi: Die Kunst der Rebellen und Die nationale Presse in Italien. 1863.
  • Fürst Hermann von Pückler-Muskau. 2 tomy, 1873/1874.

Literatura

Autor: Roman Penkała