Josef von Aschbach

Josef von Aschbach ( ur. 29 kwietnia 1801 w Höchst am Main (obecnie dzielnica Frankfurtu); zm. 25 kwietnia 1882 w Wiedniu) - niemiecki historyk. (wyznanie katolickie)

Josef Aschbach, 1857. Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia

Ojciec Franz Ignaz Aschbach; matka Maria Anna Falkenstein; – ożenił się 28.5.1833 w Heidelbergu z Kathariną Guerdan (1812–1882), córką Gottfrieda Guerdana i Gertrud Braun; dzieci córka Auguste (ur. 7.5.1835) i syn Emil (ur. 21.8.1852), dr prawa.

Życiorys

Josef von Aschbach studiował od 1819 r. w Heidelbergu, gdzie słuchał wykładów filologów Georga Friedricha Creuzera (1771–1858) i Heinricha Voßa (1779–1822) oraz historyka Friedricha Christopha Schlossera (1776–1861), który wywarł decydujący wpływ na jego dalszą przyszłość. Dzięki protekcji Schlossera został w czerwcu 1823 r. profesorem języków łacińskiego i greckiego w starszych klasach w gimnazjum katolickim we Frankfurcie nad Menem. 30 grudnia 1823 r. uzyskał na uniwersytecie w Marburgu stopień doktora filozofii po obronie pracy De Theopompo Chio historico. Już w 1836 r. Johann Friedrich Böhmer (1795–1863 ) polecał go na uniwersytet do Tybingi, gdzie poszukiwano historyka. W 1842 r. powołano Josefa von Aschbacha na uniwersytet do Bonn, jako profesora zwyczajnego historii, a w 1853 r. do Wiednia, gdzie pełnił tę samą funkcję. W Wiedniu współpracował z Albertem Jägerem (1801–1891). W 1855 r. został członkiem Wiedeńskiej Akademii Nauk.

Uczniem Josefa von Aschbacha był Ottokar Lorenz (1832–1904).

Dzieła (wybór)

• Geschichte der Westgoten, 1827.
• Geschichte der Omajjaden in Spanien, 2 tomy, 1829–30.
• Geschichte Spaniens und Portugals zur Zeit der Almoraviden und Almohaden, 2 tomy, 1833–37.
• Geschichte der Heruler und Gepiden, 1835.
• Geschichte K. Sigismunds, 4 tomy, 1838–45.
• Urkundliche Geschichte der Grafen von Wertheim, 2 tomy, 1843.
• Wydawca Allgemeines Kirchenlexikon, 1846–50, 4 tomy (do którego napisał większość artykułów historycznych).