Arno Lubos

Arno Lubos (ur. 9 lutego 1928 r. w Beuthen/Oberschlesien (obecnie Bytom na Górnym Śląsku); zm. 14 listopada 2006 r. w Schweinfurcie) - niemiecki filolog i historyk literatury.

Arno Lubos
Arno Lubos.
Źródło: Autorinnen & Autoren literaturportal-bayern.de

Życiorys

W wieku 16 lat, w styczniu 1944 r. został powołany do pełnienia służby wojskowej, do obrony przeciwlotniczej w Fürth. Po zwolnieniu z niewoli amerykańskiej zamieszkał w 1946 r. w Salzburgu. Od października 1946 r. uczęszczał do gimnazjum w Bambergu, gdzie w 1948 r. zdał maturę. Studiował germanistykę w Filozoficzno-Teologicznej Szkole Wyższej w Bambergu i na uniwersytecie w Erlangen. Po egzaminie państwowym uczył od 1956 r. w gimnazjum w Lichtenfels, potem w Bambergu i od 1961 r. w Casimirianum w Coburgu. W 1978 r. doktoryzował się na uniwersytecie we Frankfurcie nad Menem.

Arno Lubos razem z Hermannem Glaserem i Jakobem Lehmannem napisał »Wege der deutschen Literatur. Eine geschichtliche Darstellung« (1961). W 1962 r. wydał książkę »Wege der deutschen Literatur. Ein Lesebuch« będącą standardowym dziełem i vademecum dla studiujących i miłośników literatury. W tym czasie zaczął też publikować trzytomową »Geschichte der Literatur Schlesiens« (1960, 1967, 1974), realistyczno-przedmiotowe przedstawienie Śląska, włącznie z polską i czeską literaturą. Tematyka Śląska pojawia się również m.in. w książkach »Deutsche und Slawen« (1974) i »Schlesisches Schrifttum der Romantik und Popularromantik« (1978). Jest autorem kilku monografii (»Horst Lange« (1967), »Jochen Klepper« (1978), » Gerhart Hauptmann« (1978)) oraz zbioru aforyzmów, epigramatów, wierszy i ballad (»Die ganze Welt ist dumm... Blütenlese aus dem vorigen Jahrhundert« (1987). Za najbardziej interesującego twórcę śląskiego uważał Paula Barscha (1860-1931).

Oprócz opowiadań i esejów Arno Lubos napisał obszerną, sensacyjną, ale także kontrowersyjną powieść »Schwiebus« (1980). Schwiebus jest powieściową fikcją pewnej teraźniejszej Rzeszy nazistowskiej (NS-Reich), która wygrała II wojnę światową. Pewien dziennikarz radiowy, Joseph Schwiebus, popada w czasie tej fikcji w konflikt z dyrektywami Rzeszy. Arno Lubos pokazuje - czysto hipotetycznie - w swoim dziele Śląsk po wygranej II wojnie światowej. Germanista i historyk literatury, Louis Ferdinand Helbig napisał: "Chodzi w pewnym stopniu nie o 'powieść wypędzenia', która kończy się wprawdzie 'ucieczką' bohatera do lasów karkonoskich, gdzie się on ukrywa, ale o ucieczkę do utopijnej ojczyzny". W powieści »Schwiebus« Lubos nie chce gloryfikować czasy nazistowskie, lecz podejmuje gruntowną krytykę systemu nazistowskiego. Świadomie autor wybiera też nazwisko głównego bohatera Josepha Schwiebusa, które jednocześnie było nazwą miasta Schwiebus (obecnie Świebodzin) w byłej prowincji Brandenburgii, które wcześniej należało do Księstwa Śląskiego.

Arno Lubos przeszedł na emeryturę w 1990 roku. Od 1978 r. był członkiem P.E.N.-Clubs Deutschland, a w 1967 r. otrzymał nagrodę literacką Förderpreis des Landes Nordrhein-Westfalen für junge Künstlerinnen und Künstler.

Dzieła (wybór)

  • Die schlesische Romantik. 1954.
  • Das schlesische Geistesleben im Mittelalter. 1955.
  • Der Späthumanismus in Schlesien. 1957.
  • Die Epen Eichendorffs. 1958.
  • Die schlesische Dichtung im 20. Jahrhundert. 1961.
  • Valentin Trozendorf. 1962.
  • Erinnerungen an Schlesien. 1968.
  • Von Bezruč bis Bienek. 1977
  • Die ganze Welt ist dumm ... 1987.
  • Literatur Schlesiens. 2007.

Literatura

  • Arno Lubos w Literaturportal-Bayern (online).