Andreas Mylius
Andreas Mylius, także Müller, Möller, von Milis (ur. 30 listopada 1527 w Miśni; zm. 30 kwietnia 1594 w Gädebehn) - meklemburski dyplomata, zaufany i doradca księcia Meklemburgii-Güstrow Jana Albrechta I (1525-1576), historyk i kronikarz. (wyznanie luterańskie)
Genealogia
- Ojciec: Peter Müller, mistrz murarski;
- Matka: Gertrud z domu Spengler;
- Żona: od 1551 Margarethe, córka burmistrza Schwerina Balthasara Rotermunda;
- Dzieci: 6 córek i 3 synów.
Biografia
Andreas Mylius urodził się 30 listopada 1527 w Miśni jako syn mistrza murarskiego Petera Müllera i jego żony Gertrud z domu Spengler. Jego bracia, których później sprowadził do Schwerina zachowali nadal nazwisko Müller lub Möller. Po nauce w szkole książęcej Sankt Afra w Miśni studiował początkowo na uniwersytecie w Lipsku, gdzie w 1546 r. uzyskał stopień bakałarza, a następnie na uniwersytecie w Wittenberdze, gdzie w 1547 r. został magistrem.
W trakcie podróży w 1547 r. spotkał księcia Meklemburgii-Güstrow Jana Albrechta I. Po powrocie z sejmu Rzeszy w Augsburgu w 1548 r., Jan Albrecht I przyjął go 9 listopada na swoją służbę, jako zaufanego doradcę naukowego, w której pozostał do jego śmierci. Początkowo kierował jego łacińskimi, później także greckimi, a następnie biblijnymi studiami. W latach 1550-51 kierował wychowaniem młodszego brata księcia Krzysztofa (1537-1592). W 1552 r. brał udział u boku księcia w kampanii wojskowej przeciwko cesarzowi aż do Augsburga. Wydaje się, że administrował również biblioteką książęcą, której podstawowe zasoby Jan Albrecht zdobył w swojej kwaterze w Moguncji.
Jako doradca naukowy księcia, mający głos we wszystkich sprawach i nie posiadający stanowiska, był naturalnie obiektem wielu wrogości na dworze i często znajdował się w wielkim niedostatku z powodu ciągłego braku pieniędzy u swego pana. Na życzenie Jana Albrechta przetłumaczył z języka niemieckiego na łacinę „Psalmy” Marcina Lutra, prowadził korespondencję z Prusami, arcybiskupem Rygi i królem Polski, z powodu przyjęcia księcia Krzysztofa jako koadiutora arcybiskupstwa ryskiego, udał się w 1554 r. na dwór polski w Wilnie. Zajmował się również korespondencją w sprawie małżeństwa księcia Jana Albrechta z Anną Zofią Hohenzollern (1527-1591). 6 kwietnia 1556 r. książę mianował go radcą dworu, ale dopiero w 1558 r. wystawił konkretny akt nominacji, który odnowił w 1569 roku.
W 1558 r. Andreas Mylius sporządził porządek własnych studiów księcia, potem tłumaczył dla niego Biblię Lutra na łacinę, a jeszcze później „Mowy” Diona Chryzostoma, co też zostało wydane.
W latach 1561-64 uczestniczył w negocjacjach rozbiorowych z księciem Meklemburgii-Güstrow Ulrykiem (1528-1603), w 1569 r. został pierwszym radcą i zapewnił Ulrykowi opiekę nad dziećmi księcia Jana Albrechta po jego śmierci. Po śmierci Jana Albrechta pozostał w służbie Ulryka. Był doradcą książęcej wdowy i dbał o naukowe wykształcenie Jana VII (1558-1592). Gdy Jan doszedł do władzy w 1585 r., został jego kanclerzem, zadbał o jego małżeństwo z Zofią (1569-1634) ze Szlezwiku-Holsztynu-Gottorf w 1588 r. i w związku z tym otrzymał tytuł książęcego radcy Holsztynu.
W 1570 r., przy okazji podróży legacyjnej, cesarz nadał mu tytuł szlachecki, ale nadal nazywał siebie „Mylius”. Jan Albrecht przyznał mu w 1572 r. niewielki majątek feudalny Gädebehn, gdzie mieszkał w ostatnich latach życia i zmarł 30 kwietnia 1594 roku. Pochowany został 3 maja 1594 r. obok żony w katedrze w Schwerinie.
Andreas Mylius napisał dwie ważne dla Meklemburgii prace historyczne. Pierwsza z nich „Genealogia, der Hertzogen zu Mecklenburg erste Ankunft“ (Genealogia, pierwsze przybycie książąt meklemburskich) pojawiła się w 1571 r., krytyczna historia Meklemburgii w języku niemieckim, oczyszczona z bajek Nicolausa Marschalka (1460-1525). Wpadła ona w ręce księdza Caspara Caloviusa, który kazał ją przedrukować w Lipsku w 1599 r. jako „Chronica oder Erster Ankunft und Herkommen...” (Kronika lub pierwsze przybycie i pochodzenie itd.) z bajkami Marschalka. Jako kronika niemiecka znalazła wielu czytelników. Oryginał został po raz pierwszy opublikowany przez Georga Gustava Gerdesa (1709-1758) w „Nützliche Sammlung verschiedener guten Theils ungedruckter Schriften und Urkunden, welche die Mecklenburg. Landesrechte, Geschichte und Verfassung erläutern können” (Wismar 1736–1744). Drugie pismo to „Annales”, historia czasów Jana Albrechta.