Cuno Amiet

Cuno Peter Amiet (ur. 28 marca 1868 r. w Solothurn; zm. 6 lipca 1961 w Oschwand, gmina Seeberg BE) - szwajcarski malarz, rysownik, grafik i rzeźbiarz, który przyłączył się do drezdeńskiej grupy artystów ekspresjonistów Brücke. Często był określany jako »Bonnard der Schweizer«. Jego twórczość była pod wpływem malarzy postimpresjonistycznych takich jak Paul Gauguin, Émile Bernard i Paul Sérusier. (wyznania katolickiego)

Autoportret - Cuno Amiet
Autoportret w kolorze różowym (1907).
Źródło: Wikimedia Commons

Genealogia

Ojciec Josef Ignaz Amiet (1827-1895), państwowy pisarz i archiwista w Solothurn; matka Katharina Kuster; - ożenił się w 1898 r. z Anną Luder; bezdzietny. Mimo, że nie mieli własnych dzieci to wychowywali obce dzieci m.in Brunona najstarszego syna poety Hermanna Hesse. Po śmierci żony opiekowała się nim adoptowana córka Lydia Thalmann

Życiorys

Cuno Amiet brał od 1882 r. lekcje rysunku u Heinricha Jenny. W wieku 15 lat namalował swój pierwszy autoportret. W lecie 1884 r. spotkał przyjaciela ojca, malarza Franka Buchsera, którego został uczniem i po pewnych wahaniach postanowił również zostać malarzem.

W latach 1886-1888 uczęszczał do Akademii Sztuk Pięknych w Monachium, a od 1888 do 1892 roku do Académie Julian w Paryżu. W Monachium, w 1887 r. zawarł dożywotnią przyjaźń z Giovanni Giacometti. W celu przezwyciężenia kryzysu wewnętrznego pojechał w 1892 r. do Bretanii, do Pont-Aven. Tu odkrył Gauguin i van Gogha oraz położył podwaliny dla swojego koloryzmu. Po powrocie do Szwajcarii jego stosowanie czystego koloru spotkało się z odrzuceniem. Pod wpływem Ferdinanda Hodlera zainteresował się Secesją Wiedeńską i w 1903 r. spotkał się z Kolomanem Moserem.

W 1905 r. miała miejsce wystawa w galerii Emila Richtera w Dreźnie. Wprawdzie nie odniosła ona sukcesu, jednak dzięki niej Cuno Amiet nawiązał kontakt z późniejszymi członkami ekspresjonistycznego stowarzyszenia artystów »Die Brücke«, którego był członkiem w latach 1906-1913. Ponownie eksperymentował z czystymi kolorami czego wynikiem było różnorodne dzieło, składające się z czterech tematów: ogród, owocobranie, pejzaż zimowy i autoportret.

Cuno Amiet stworzył w latach 1901-1952 liczne malowidła ścienne. Oschwand, gdzie osiadł w 1898 r. stało się od 1908 r. centrum twórczości artystycznej i punktem spotkań osób zainteresowanych sztuką. W latach 1911-1915 i 1931-1932 był członkiem »Eidgenössische Kunstkommission«, w 1912 »Der Moderne Bund«, w 1919 r. uniwersytet w Bernie nadał mu tytuł doctora honoris causa, w latach 1934-1948 był członkiem komisji w fundacji »Gottfried Keller-Stiftung« i w latach 1935-1948 był w komisji Muzeum Sztuki w Bernie. Z licznych jego wystaw należy wymienić biennale w Wenecji (1934, 1954).

Recepcja jego dzieł cierpi nadal przez porównywanie ich z pracami Hodlera pomimo uwolnienia się od jego wpływu. Niemniej jednak Cuno Amiet jest prekursorem nowoczesnego malarstwa w Szwajcarii, ponieważ jako pierwszy dał pierwszeństwo kolorowi w kompozycji.

Dzieła (wybór)

Pisma

  • Exposition Cuno Amiet , 1932.
  • Über Kunst und Künstler, 1948.
  • Cuno Amiet, 1948.

Malarstwo

  • Erdbeermädchen, 1889.
  • Die Hoffnung, 1901/04.
  • Anna Amiet, am Tisch sitzend, 1906.
  • Studie (Lydia und Greti), 1907.
  • Bildnis einer jungen Frau, 1931.
  • Pariser Strassenszene, 1935.
  • Garten mit drei Figuren, 1960.

Literatura

  • Gerd Presler: Die Brücke. Rowohlt, Reinbek 2007.
  • Cuno Amiet, Giovanni Giacometti: Briefwechsel, hg. von V. Radlach, 2000.

Linki