Johannes Althusius
Johannes Althusius (także Althus lub Althusen; ur. w 1563 r.[1] w Bad Berleburg; zm. 12 sierpnia 1638 r. w Emden) - niemiecki prawnik, kalwinistyczny teoretyk państwa i prawa. W piśmie De arte Jurisprudentiae Romanae methodice digestae libri II (1586) przyznawał się do metody empirycznego realizmu rozwiniętej przez Petrusa Ramusa (1515-1572). W 1586 r. został profesorem prawa w akademii w Herborn, uczył także w gimnazjum w Steinfurcie. W 1603 r. ukazało się jego główne dzieło Politica Methodice Digesta, Atque Exemplis Sacris et Profanis Illustrata . W 1604 roku został syndykiem miasta Emden. Był zwolennikiem prawa natury, a także koncepcji umowy społecznej. Na podstawie jego myśli rozwinęła się później stosowana w niemieckiej doktrynie polityki i prawa okresu baroku koncepcja tzw. »podwójnej suwerenności« (duale Souveränität), przynależnej zarówno panującemu, jak i narodowi. Koncepcję tę rozwinął także m.in. Benedict Carpzov (1595-1666)
 |
| Johannes Althusius. Źródło: Wikimedia Commons |
Dzieła (wybór)
- Iuris romanis libri duo. Ad leges Methodi Rameae conformati. 1586.
- Politica Methodice digesta et exemplis sacris et profanis illustrata: Cui in fine adjuncta est Oratio panegyrica de utilitate, necessitate et antiquitate scholarum. 1603.
- Dicaelogicae Libri Tres: Totum et universum Jus, quo utimur Methodicé complectentes. 1617.