Albert Schwegler

Friedrich Karl Franz Albert Schwegler (ur. 10 lutego 1819 r. w Michelbach an der Bilz; zm. 6 stycznia 1857 r. w Tybindze) - niemiecki teolog ewangelicki, filozof i historyk.

Genealogia

Ojciec Matthäus Eberhard (1793-1839), pastor w Michelbach an der Bilz; matka Friederike Henriette z domu Pestell (1796-1862), córka pastora Michelbach an der Bilz i Unterweißach; kawaler.

Życiorys

Albert Schwegler uczył się od 1828 r. w szkole łacińskiej w Schwäbisch Hall, od października 1832 r. w niższym seminarium duchownym w Schöntal. W 1836 r. rozpoczął studia w Tybindze, gdzie filozofii uczył go Friedrich Theodor Vischer (1807-1887), a teologii Ferdinand Christian Baur (1792-1860), Christian Friedrich Schmid (1741-1778) i Isaak August Dorner (1809-1884). W 1841 r. otrzymał tytuł doktora filozofii po obronie pracy »De Philopatride Luciano« i rozprawą »Der Montanismus und die christliche Kirche des zweiten Jh.« (1841) zyskał pierwsze uznania w świecie naukowym. W 1843 r. habilitował się z zakresu filozofii i filologii pracą »Über die Composition des Platonischen Symposions«.

Ze względu na reprezentowanie poglądów Georga Wilhelma Friedricha Hegla (1770-1831) i krytykę Kościoła Albert Schwegler nie znalazł posady ani w Kościele ani na uniwersytecie. W 1843 r. założył razem z Eduardem Zellerem (1814-1908) i Karlem Christianem Planckiem (1819-1880) rocznik młodych heglistów Jahrbücher der Gegenwart, który rywalizował z rocznikiem Hallische Jahrbücher für dt. Wissenschaft und Kunst, Arnolda Ruge (1802-1880). Współpracownikami czasopisma szwabskich heglistów byli m.in. Jakob Friedrich Reiff (1810-1879) i Heinrich Ewald (1803-1875), którzy pisali o filozofii, estetyce i teologii. Artykuły na tematy prawnicze i polityczne dostarczali do czasopisma m.in. Karl Reinhold von Köstlin (1819-1894), Karl Georg Bruns (1816-1880), a o tematach filologicznych pisali Wilhelm Siegmund Teuffel (1820-1878) i Karl Moritz Rapp (1803-1883). W licznych artykułach Schwegler brał udział w naukowo-politycznej walce okresu przedmarcowego.

Albert Schwegler, nie mając widoków na karierę naukową na uniwersytecie, objął w 1848 r. w Tybindze posadę bibliotekarza w Tübinger Stift i w tym samym roku został tam profesorem nadzwyczajnym filologii klasycznej. We wczesnym dziele »Das nachapostolische Zeitalter in den Hauptmomenten seiner Entwicklung« (2 tomy,1846) zawarł istotną charakterystykę teorii "szkoły tybińskiej" Baura. Schwegler uważał Objawienie św. Jana za autentyczne w przeciwieństwie do Ewangelii Jana i ogłosił "właściwym pismem pierwszych chrześcijan". Pismem »Geschichte der Philosophie im Umriß« (1847, pol. Historia filozofii w zarysie) oraz tłumaczeniem i skomentowaniem »Metaphysik des Aristoteles« (4 tomy, 1847/48) zaprezentował się jako historyk filozofii i specjalista obrazu dogmatyki wczesnego chrześcijaństwa. Po śmierci Schweglera jego pisma wydał przyjaciel Karl Reinhold von Köstlin.

Dzieła (wybór)

  • Der Montanismus und die christliche Kirche des zweiten Jahrhunderts. 1841.
  • Über die Composition des Platonischen Symposions : gedruckt zum Behufe einer öffentlich anzustellenden Disputation. 1843.
  • Das Nachapostolische Zeitalter In Den Hauptmomenten Seiner Entwicklung. 1846.
  • Das Nachapostolische Zeitalter In den Hauptmomenten Seiner Entwicklung. 2 tomy, 1846.
  • Die Metaphysik Des Aristoteles. 2 tomy, 1847-1848.
  • Geschichte der Philosophie im Umriß. 1847.
  • Römische Geschichte. 5 tomów, 1853-1876.

Literatura

  • Wilhelm Siegmund Teuffel: „Schwegler, Albert.” W: Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Tom 33, Duncker & Humblot, Leipzig 1891, s. 327, online.
  • Alf Christophersen: „Schwegler, Friedrich Karl Franz Albert.” W: Neue Deutsche Biographie (NDB). Tom 24, Duncker & Humblot, Berlin 2010, ISBN 978-3-428-11205-0, s. 38, online.
  • Klaus-Gunther Wesseling: „Schwegler, Carl Franz Albert.” W: Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL). Tom 9, Bautz, Herzberg 1995, ISBN 3-88309-058-1, s. 1184-1190.
Autor: Roman Penkała