Aemilius Ludwig Richter

Aemilius Ludwig Richter (ur. 15 lutego 1808 r. w Stolpen; zm. 8 maja 1864 r. w Berlinie) - niemiecki profesor prawa kościelnego. (wyznania luterańskiego)

Życiorys ↑

Richter studiował od 1826 r. prawo na uniwersytecie w Lipsku. Z powodu braku środków finansowych na nabycie godności doktora, zakończył studia w 1829 r. jako bakalaureat i został adwokatem. Po pierwszych publikacjach uniwersytet w Getyndze nadał mu tytuł doktora honoris causa i w 1831 r. habilitował się w Lipsku. W 1836 r. został profesorem nadzwyczajnym w Lipsku, a w 1838 r. profesorem zwyczajnym w Marburgu. W 1846 r. powołano go do Berlina jako profesora prawa kościelnego. Oprócz tego działał jako minister kultury i jako radca nadkonsystorza był od 1850 r. członkiem Naczelnej Kościelnej Rady Ewangelickiej (niem. Evangelischer Oberkirchenrat). Będąc nauczycielem prawa założył w Berlinie prawniczo-kościelne seminarium, z którego wyszli czołowi prawnicy kościelni tacy jak: Emil Albert Friedberg (1837-1910), Paul Hinschius (1835-1898), Johann Friedrich von Schulte (1827-1914), Richard Wilhelm Dove (1833-1907) i Ernst von Meier (1832-1911). W latach 1837-42 wydawał Kritische Jahrbücher für deutsche Rechtswissenschaft. W 1847 r. założył razem z Heinrichem Friedrichem Jacobsonem (1804-1868) czasopismo zajmujące się prawem kościelnym, w 1860 r. wydawał razem z Richardem Wilhelmem Dove czasopismo Zeitschrift für Kirchenrecht, które ukazywało się do 1916 roku i było organem protestanckich prawników niemieckich.

Richter był autorem cenionych podręczników, mających znaczenie zwłaszcza dla katolickiego i ewangelickiego prawa kościelnego (»Lehrbuch des katholischen und evangelischen Kirchenrechts«, 1841). Napisał także historię ewangelickiej konstytucji kościoła (»Geschichte der evangelischen Kirchenverfassung«, 1851). Największe znaczenie miały jego edycje »Corpus juris canonici«, »Die evangelischen Kirchenordnungen des 16. Jahrhunderts« (2 tomy, 1846) i »Canones et decreta concilii Tridentini« (1853).

Dzieła (wybór) ↑

  • Pabst Clemens XII. an die protestantischen Sachsen im J. 1732. 1831.
  • Beiträge zur Kenntniß der Quellen des kanonischen Rechts. 1834.
  • Lehrbuch des katholischen und evangelischen Kirchenrechts. 1841
  • Geschichte der evangelischen Kirchenverfassung in Deutschland. 1851.
  • Beschauliches und Erbauliches. 1853.

Literatura ↑

  • Johann Friedrich von Schulte: Richter, Aemilius Ludwig. W: Allgemeine Deutsche Biographie (ADB). Tom 53, Duncker & Humblot, Leipzig 1907, s. 340-
  • Peter Landau: Richter, Aemilius Ludwig. W: Neue Deutsche Biographie (NDB). Tom 21, Duncker & Humblot, Berlin 2003, ISBN 3-428-11202-4, s. 522.

Linki ↑

Autor: Roman Penkała