Adolph Kießling

Adolph Kießling (ur. 15 lutego 1837 w Culm (obecnie Chełmno na Kujawach); zm. 3 maja 1893 w Strasburgu) – niemiecki filolog klasyczny. (wyznanie ewangelickie)

Genealogia

Ojciec Adolph (1807–55), pastor w Prittitz koło Weißenfels, syn Gottlieba (1777–1849, filolog klasyczny, profesor i rektor w gimnazjum w Zeitz) i córki pastora Anny Friederke Wilhelmine Schindler; matka Maria N. N.; – ożenił się z Adelheid Kehrer (ur. 1842) z Rübenau (obecnie Szukalice na Dolnym Śląsku).

Życiorys

Adolph Kießling uczęszczał od 1851 r. do Gimnazjum im. Fryderyka Wilhelma (niem. Friedrich-Wilhelm-Gymnasium) w Berlinie, potem do szkoły katedralnej w Naumburgu. Od 1855 r. studiował filologię klasyczną w Bonn m.in. u Friedricha Gottlieba Welckera (1784–1868), Friedricha Ritschla (1806–1876) i Otto Jahna (1813–1869). W 1858 r. uzyskał tytuł doktora filozofii.

W 1860 r. został adiunktem w Joachimsthalsches Gymnasium w Berlinie, a w 1863 r. profesorem zwyczajnym filologii klasycznej na uniwersytecie w Bazylei, gdzie pracował do 1869 roku. Następnie uczył w gimnazjum Johanneum w Hamburgu, a od 1872 r. na uniwersytecie w Greifswaldzie. Od 1889 aż do śmierci działał na uniwersytecie w Strasburgu jako następca Friedricha Leo (1851–1914).

Działalność Adolpha Kießlinga

Cała naukowa działalność Kießlinga skupiała się na literaturze rzymskiej. Wydał rzymskie źródła tekstów Dionizjusza z Halikarnasu (1858, 1860–70). Krytyki tekstów dotyczyły przede wszystkim pism historiografa Ammianusa Marcellinusa, filozofa Seneki, komediopisarza Titusa Macciusa Plautusa, poetów Katullusa i Propercjusza, a szczególnie Horacego. Razem z Ulrichem von Wilamowitz-Moellendorffem (1848–1931) wydawał od 1880 r. serię Philologische Untersuchungen. We współpracy z Georgiem Kaibelem (1849–1901) przetłumaczył na język niemiecki pismo Arystotelesa Athenaion politeia (niem. Vom Staate der Athener, pol. Ustrój polityczny Aten).

Dzieła (wybór)

  • De Dionysi Halicarnasei antiquitatum Auctoribus Latinis : dissertatio philologica... 1858 (dysertacja).
  • Zur Kritik der rœmischen Archæologie des Dionysius von Halikarnass. 1868.
  • Neue Beiträge zur Kritik des Rhetor Seneca. 1871.
  • Commentatio Horatiana de carm. IV, 8. 1874.
  • Analecta Catulliana. 1877.
  • Aristoteles Schrift vom Staatswesen der Athener. 1891.

Literatura

  • Peter Wirth: Kießling, Adolph w Neue Deutsche Biographie (NDB). Tom 11, Duncker & Humblot, Berlin 1977, s. 600.

Linki

Artykuł jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowe.

Autor: Roman Penkała